အေတြးစာစု

ဒီတစ္ပါတ္ေတာ႔ ဆရာမလြန္းထားထားရဲ႕ အေတြးေလးကို က်ြန္ေတာ္ၾကိဳက္မိေနပါတယ္
ဒါကေတာ႔...




ဆူညံေပါက္ကြဲဖို ့ သိပ္လြယ္ကူေပမယ့္..

ျမိဳသိပ္ေစာင့္စည္းထိန္းခ်ဳပ္တတ္ဖို ့...

အသိဥာဏ္ပညာရွိရပါတယ္။

ျပစ္တင္ေဝဖန္ရွုံ ့ခ်ဖို ့ လြယ္ကူလြန္းေပမယ့္...

စနစ္တက် ရင္ဆိုင္ေျဖရွင္းတတ္ဖို ့..

သတိနဲ ့တာဝန္ယူဦးေဆာင္မွဳရွိရပါတယ္...။

ေတာင္းဆိုရယူဖို ့ လြယ္ကူလြန္းေပမယ့္...

ေပးဆပ္အနစ္နာခံဖို ့ရင့္က်က္ထက္သန္တဲ ့ ေမတၲာကရုဏာရွိရပါတယ္။

  Credit to : လြန္းထားထား(ေဆးတကၠသိုလ္)

မုန္လာဥနီသုပ္

မုန္လာဥနီသုပ္

ျမန္မာစတုိင္ မုန္လာဥနီသုပ္ ေလးပါ။ လုပ္ရတာလည္း လြယ္ျပီ အခ်ိန္တုိ အတြင္းမွာပဲ လုပ္စားႏုိင္ပါတယ္..
ပါ၀င္ပစၥည္းမ်ား

• မုန္လာဥနီ – ၃၀၀ ဂရမ္ (မုန္လာဥနီၾကီးကို အသံုးျပဳပါ)
• သံပရာသီး – စားပြဲတင္ဇြန္း ၁ဇြန္း
• ဟင္းရြက္ဆီ – စားပြဲတင္ဇြန္း ၁ဇြန္းခြဲ

• သံလြင္ဆီ – စားပြဲတင္ဇြန္း ၁ဇြန္းခြဲ
• ပ်ားရည္ – လက္ဖက္ရည္ဇြန္း ၁ဇြန္း
• ဆား – လက္ဖက္ရည္ဇြန္း ၃ပံု၁ပံု
• ငရုတ္ေကာင္းမွုန္႔ – အနည္းငယ္
• နွမ္း – စားပြဲတင္ဇြန္း ၂ဇြန္း
• ၾကက္သြန္ျမိတ္ – စည္း၀က္ (ပါးပါးလွီးပါ)
• ၾကက္သြန္နီေၾကာ္ – ၄လံုးစာ (ပါးပါးလွီးျပီ ဆီျဖင္႔ ၾကြပ္ရြေအာင္ ေၾကာ္ျပီ ဇကာျဖင္႔ ျပန္ဆယ္ထားပါ)

သုပ္နည္း
၁။ အရင္ဆံုး မုန္လာဥနီမ်ားကို အခြံႏႊာျပီ ျခစ္တံျဖင္႔ အရွည္ျခစ္ေပးပါ။

၂။ ျပီေနာက္ ေဇာက္ပန္းကန္ထဲ (မုန္လာဥနီ၊ ဆား၊ ပ်ားရည္၊ သံပရာရည္၊ ဟင္းရြက္ဆီ၊ သံလြင္ဆီ၊ ၾကက္သြန္နီေၾကာ္၊ ၾကက္သြန္ျမိတ္၊ နွမ္း၊ ငရုတ္ေကာင္းမွဳန္႔ )တုိ႔ကို ထည္႔ျပီ သမေအာင္ ေရာေမႊလုိက္ပါ။


၃။ ျပီလွ်င္ အေပၚမွ နွမ္း၊ ၾကက္သြန္နီေၾကာ္ အနည္းငယ္ ျဖဴးျပီ ဟင္းရံအျဖစ္ အရသာရွိစြာ သံုးေဆာင္လုိ႔ရပါျပီ…

၀က္သားကင္ နွင္႔ အာလူးေထာင္း (Grilled Pork Chop with Mash Potato)

Grilled Pork Chop with Mash Potato (၀က္သားကင္ နွင္႔ အာလူးေထာင္း)

အေနာက္တုိင္း ဟင္းလ်ာျဖစ္တဲ႔ ၀က္သားကင္ နဲ႔ အာလူးေထာင္း ေလးပါ။ Pork Chop ဆုိတဲ႔အတုိင္း ၀က္ရဲ႔ အသားပိုင္းကို ကင္ထားတာပါ။ တခ်ဳိ႔ကလည္း နံရုိးနဲ႔ အသားနဲ႔ တြဲကင္တာမ်ဳိးလည္း ရွိပါတယ္။ ၀တ္ရည္ကေတာ႔ ၀က္သား အသားခ်ည္းပဲ သီးသန္႔ကင္ထားတာပါ။ ၀က္သားကင္ အရသာက ခ်ဳိစိမ္႔နဲ႔ စားလုိ႔ အရမ္းေကာင္း ပါတယ္။ အာလူးေထာင္းကိုလည္း နုိ႔နဲ႔ျပန္ေရာခ်က္ထားတာမုိ႔ အီစိမ္႔စိမ္႔လည္း ေထာပတ္အနံ႔ေလး သင္းေနမွာပါ။ လုပ္ရတာလည္း လြယ္တာမုိ႔ ခုပဲ လုပ္စားၾကည္႔ရေအာင္…
၀က္သားကင္ရန္ ပါ၀င္ပစၥည္းမ်ား

• ၀က္သား – အတံုးၾကီး ၂တံုး (အရုိးမပါ)
• သၾကား (အညိွ) – စားပြဲတင္ဇြန္း ၄ဇြန္း
• ပန္းသီး ေဖ်ာ္ရည္ – ခြက္တ၀က္
• ပဲငံျပာရည္(အၾကည္) – စားပြဲတင္ဇြန္း ၂ဇြန္း

• ဂ်င္း – လက္ဖက္ရည္ဇြန္း တ၀က္ (နွုတ္နွုတ္စဥ္းထားပါ)
• ဆား – လက္ဖက္ရည္ဇြန္း ၁ဇြန္း
• ငရုတ္ေကာင္းမွုန္႔ – လက္ဖက္ရည္ဇြန္း ၃ပံု၁ပံု
• ဟင္းရြက္ဆီ – စားပြဲတင္ဇြန္း ၄ဇြန္း
• ေရ – ခြက္တ၀က္
• ေကာ္မွုန္႔ – လက္ဖက္ရည္ဇြန္း ၂ဇြန္း (ေရျဖင္႔ ေဖ်ာ္ထားေပးပါ)
• RoseMary – အနည္းငယ္ (အေနာက္တုိင္းဟင္းခတ္ အေမႊးအၾကိဳင္)

မွတ္ခ်က္။ ။ အေနာက္တုိင္း ဟင္းခတ္ အေမႊးအၾကိဳင္မ်ားကို Martket Place တြင္ ၀ယ္ယူနုိင္ပါသည္။
၀က္သားကင္နည္း
၁။ အရင္ဆံုး ၀က္သားကို (ဆား၊ ငရုတ္ေကာင္းမွုန္႔) အနည္းငယ္ျဖင္႔ သမေအာင္ နုယ္ထားေပးပါ။

၂။ ထုိ႔ေနာက္ ေဆာ႔ရည္ ခ်က္ပါမည္။
၃။ ေဆာ႔ရည္ခ်က္ရန္ ဒယ္ထဲသုိ႔ (သၾကား၊ ပန္းသီး ေဖ်ာ္ရည္၊ ပဲငံျပာရည္၊ ဂ်င္း၊ ဆား၊ ငရုတ္ေကာင္းမွုန္႔၊ ဟင္းရြက္ဆီ၊ ေရ) အားလံုးကို ထည္႔လိုက္ျပီ သၾကားေပ်ာ္သည္အထိ မီးအသင္႔တင္႔ျဖင္႔ တည္ထားေပးပါ။

၃။ ျပီမွ ေဖ်ာ္ထားေသာ ေကာ္ရည္ကို ေလာင္းထည္႔လိုက္ျပီ ေဆာ႔ရည္ ခပ္ပ်စ္ပ်စ္အေနထားတြင္ မီးပိတ္လိုက္ပါ။
၄။ ၀က္သားမကင္ရန္ မီးကင္ျပားကို ဆီသုတ္ထားေပးျပီ မီးေသြး (သို႔) ဂက္စ္ ျဖစ္ ကင္ေပးပါ။
၅။ မီးကင္ျပားပူလာလွ်င္ ၀က္သားကို ေဆာ႔ရည္မ်ား သုတ္ေပးျပီ တဖက္ကို ၁၅မိနစ္နွုန္းျဖင္႔ နာရီ၀က္ခန္႔ ၀က္သားက်က္သည္အထိ ကင္ေပးပါ။
၆။ ၀က္သားကင္ရျပီဆုိလွ်င္ က်န္ေဆာ႔ရည္မ်ားကို အေပၚမွ ေလာင္းခ်လုိက္ျပီ အာလူးေထာင္း၊ ဟင္းရြက္သုတ္နွင္႔ တြဲဖက္သံုးေဆာင္နုိင္ပါျပီ…

အာလူးေထာင္းျပဳလုပ္နည္း

• အာလူး – ၅လံုး
• ေထာပတ္ – စားပြဲတင္ဇြန္း ၂ဇြန္း
• ၾကက္သြန္ျဖဴ – ၂မႊာ (နွုတ္နွုတ္စဥ္းထားပါ)
• ႏြားနုိ႔ – ၁ခြက္
• ဆား – လက္ဖက္ရည္ဇြန္း ၁ဇြန္း
• ငရုတ္ေကာင္းမွုန္႔ – လက္ဖက္ရည္ဇြန္း တ၀က္

၁။ အာလူးကို ဆား(လက္ဖက္ရည္ဇြန္း ၁ဇြန္း) ထည္႔ျပီ ေရေႏြးျဖင္႔ ျပဲအိသည္အထိ အဖံုးအုုပ္ျပီ ျပဳတ္ေပးထားပါ။
၂။ အာလူးရျပီဆုိလွ်င္ ေခတၱအေအးခံျပီ အခြံႏႊာကာ ငရုတ္ဆံုျဖင္႔ အာလူးမ်ားကို ညက္ေအာင္ ေထာင္းေပးပါ။
၃။ ထုိ႔ေနာက္ ဒယ္ထဲ ေထာပတ္ထည္႔ျပီ ၾကက္သြန္ျဖဴ ဆီသပ္ေပးပါ။
၄။ ျပီမွ ႏြားနုိ႔ထည္႔ျပီ မီးနည္းနည္းျဖင္႔ ၁မိနစ္ခန္႔ တည္ထားပါ။
၅။ ျပီေနာက္ အာလူးေထာင္းမ်ားကို ထည္႔ျပီ သမေအာင္ ေရာေမႊလိုက္ပါ။
၆။ အရသာအတြက္ ဆား၊ ငရုတ္ေကာင္းမွုန္႔မ်ား ျဖဴးေပးျပီ ေထာပတ္ရနံ႔သင္းေသာ အာလူးေထာင္းရပါျပီ…
ဟင္းရြက္စံုျပဳလုပ္နည္း

• မုန္လာဥနီ – ၁ခု( အရွည္လွီးေပးပါ)
• ပန္းေကာ္ဖီ – တစိတ္ (အတံုးေသးမ်ား တံုးပါ)
• ဘုိစားပဲ – ၅ခု (အရွည္အေစာင္းလွီးပါ)

၁။ အရင္ဆံုး ဒယ္ေရေႏြးထည္႔ထားေပးျပီ ဆူလာလွ်င္ (မုန္လာဥနီ၊ ပန္းေကာ္ဖီ၊ ဘိုစားပဲ) မ်ားကို က်က္ေအာင္ ၂မိနစ္ခန္႔ တည္ထားပါ။
၂။ ျပီမွ် ဇကာျဖင္႔ ျပန္ဆယ္ျပီ ေရေအးစိမ္၍ ေရစစ္ထားေပးပါ။
၃။ ထုိ႔ေနာက္ မုန္လာဥနီ၊ ပန္းေကာ္ဖီ၊ ဘိုစားပဲ မ်ားကို (ဆား၊ ငရုတ္ေကာင္းမွုန္႔) အနည္းငယ္ျဖင္႔ သမေအာင္ ေရာနုယ္ေပးပါ။

ဒီလိုလူကို ျမင္လား?

ရထားေစာင့္ရင္း ဘူတာမွာ ကပ္ထားေလ့ရွိတဲ့ manner ပိုစတာေတြကို ဖတ္မိျပီး သေဘာက်မိတာေလးေတြရွိတယ္။ ဂ်ပန္ေတြက manner ကို အေတာ္လိုက္နာၾကပါတယ္။ အားလုံးေတာ့လဲမဟုတ္ပါဘူး။ ေတြ႕မိသမွ်ထဲမေတာ့ busထဲ ရထားထဲ ဖုန္းေျပာတာပါ။ ရထားထဲေရာ busထဲမွာပါ စီးေနတုန္း manner modeထားဖို႕က အျမဲလို ေၾကျငာပါတယ္။ ဦးစားေပးထိုင္ခုံေနရာေတြမွာဆိုရင္ေတာ့ ဖုန္းကို shutdownလုပ္ဖို႕ ကပ္ထားပါတယ္။ က်မေတာ့ ေမ့ျပီး manner mode မထားမိတတ္တာမ်ားတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဖုန္းလာခဲ့ရင္လဲ မကိုင္ပါဘူး။ ဖုန္းအသံကို အက်ယ္ၾကီး မထားထားတာမို႕ အိပ္ထဲထည့္ထားမိရင္ ေတာ္ရုံနဲ႕ ဖုန္းသံ မၾကားရတတ္လို႕ပါ။ တခါျမည္ျပီးမွ ဘယ္သူလဲကို ၾကည့္၊ အျပင္ေရာက္မွ ျပန္ဆက္ရင္ဆက္၊ ျပန္မဆက္ႏိုင္ေသးရင္ manner modeေျပာင္းထားလိုက္တယ္။ တခ်ိဳ႕က် တဖက္သားကို ခု ရထားထဲမွာမို႕ ေနာက္မွျပန္ေခၚလိုက္မယ္ဆိုျပီး အျမန္ခ်လိုက္ၾကတယ္။ တခ်ိဳ႕က် တကယ္ကို အက်ယ္ၾကီးေျပာေနေတာ့တာ အၾကာၾကီးဘဲ။ ေနာက္ထပ္ ၾကဳံရတာမ်ားတာက နားၾကပ္တပ္ သီခ်င္းနားေထာင္တာပါ။ ပုံမွန္ေလာက္ဆို ပတ္ဝန္းက်င္ကို အသံမလွ်ံထြက္တတ္ပါဘူး။ တခ်ိဳ႕မ်ား volumeကို အဆုံးထားျပီး နားေထာင္သလားမွတ္ရေအာင္ သံုး ေလးလွမ္းအကြာကေန သူနားေထာင္ေနတဲ့သီခ်င္းကို အားလုံး ၾကားေနရတယ္။ အလွျပင္တဲ့သူေတြလဲ ေတြ႕မိတယ္။ ဆင္းမယ့္ဘူတာ မေရာက္မခ်င္း ေတာက္ေလွ်ာက္ မွန္တၾကည့္ၾကည့္နဲ႕ ျပင္ေနေတာ့တာ။ တခ်ိဳ႕က ရထားထဲေရာက္မွ အစအဆုံး အလွျပင္တယ္၊ တခ်ိဳ႕ၾကေတာ့ ျပင္လာျပီးသားကို တခ်ိန္လုံး သေနတယ္။ ဒီလိုမ်ိဳး အျပဳအမူေတြကို ဂ်ပန္မွာ "မန္နားအိဟန္း (マナー違反/ Breach of manners)" ႏိုင္ငံၾကီးသား မပီသတဲ့ အျပဳအမူလို႕ သတ္မွတ္ပါတယ္။

အမ်ားကို အေႏွာက္အယွက္ေပးတဲ့ အျပဳအမူ မလုပ္မိေစဖို႕ ဘူတာမွာ manner ပိုစတာေတြ ကပ္ထားတတ္တယ္။ အဲဒီထဲကမွ တိုက်ိဳမက္ထရိုရဲ့ ဒီႏွစ္ထုတ္ manner poster series ကို အေတာ္ သေဘာက်မိတယ္။ တိုက်ိဳမက္ထရိုက ၁၉၇၄ခုႏွစ္ ၉လပိုင္းကစျပီး လစဥ္ manner ပိုစတာ အသစ္ကပ္ေလ့ရွိပါတယ္။ ႏွစ္တိုင္း ေခါင္းစဥ္တခုထားျပီး အဲဒီေခါင္းစဥ္နဲ႕ အကိုက္ပုံေတြကို လစဥ္ အသစ္ကပ္ပါတယ္။

၂၀၀၅ခုႏွစ္အထိထဲမေတာ့ "ကမ႓ာ့အေပ်ာ္ဆုံး မက္ထရိုဆီသို႕" "ပိုျပီး ျပဳံးပန္းေဝတဲ့ မက္ထရိုဆီသို႕" (世界でいちばん、ハッピーなメトロへ。もっと、スマイルメトロへ。)

၂၀၀၆ခုႏွစ္မွာေတာ့ "ေပ်ာ္ရႊင္ဖြယ္ အျပဳအမူ အားလုံးလဲ စိတ္ခ်မ္းသာ ကိုယ္တိုင္လဲ စိတ္ခ်မ္းသာ" (Happy Manner～みんながキモチいい。あなたもキモチいい。)

၂၀၀၇ခုႏွစ္မွာ "သက္ၾကီးအျပဳအမူ သက္ငယ္အတုခိုး" (おとながお手本です。)

၂၀၀၈ / ၂၀၀၉ခုႏွစ္မွာ " ～～မွာ ျပဳလုပ္ၾကစို႕" (○○でやろう。)

၂၀၁၀မွာေတာ့ "ထပ္ျပီး ျပဳလုပ္ၾကစို႕" (またやろう。)

ဒီႏွစ္ ၂၀၁၁က် "ဒီလိုလူကို ျမင္လား?!" (こんな人を見た。) ဆိုတဲ့ ေခါင္းစဥ္ပါ။ အရင္ႏွစ္ေတြနဲ႕မတူ တိရစၦာန္ပုံေလးေတြနဲ႕ဆိုေတာ့ သေဘာက်မိတာမို႕ လစဥ္အလိုက္ပုံေလးေတြ တင္လိုက္ပါတယ္။

၂၀၁၁-ခုႏွစ္ ၁၀-လ

စ်ာန္ဝင္ျပီး အလွျပင္၊ မွန္ၾကည့္တာထက္ ပတ္ဝန္းက်င္ကို ၾကည့္တတ္ပါ

၂၀၁၁-ခုႏွစ္ ၉-လ

သူမ်ားကိုမွီျပီး တေခါေခါ၊ အိပ္ေပ်ာ္သူ႕မ်က္ႏွာေဘးက အခက္ေတြ႕ေနသူမ်က္ႏွာ

၂၀၁၁-ခုႏွစ္ ၈-လ

သင့္နားၾကပ္ကအသံေတြ ေဘးလွ်ံထြက္ေနပါသလား?

၂၀၁၁-ခုႏွစ္ ၇-လ

ၾကားျဖတ္မဝင္ပါနဲ႕၊ စည္းစနစ္တက် တန္းစီပါ

၂၀၁၁-ခုႏွစ္ ၆-လ

ထီးကေရစက္ သူမ်ားေတြဆီ စင္ကုန္ျပီလား?

၂၀၁၁-ခုႏွစ္ ၅-လ

မေလာပါနဲ႕ မေျပးပါနဲ႕၊ ေအးေအးေဆးေဆး ျပဳလုပ္ပါ

၂၀၁၁-ခုႏွစ္ ၄-လ

ကပ္ထိုင္ေပးပါ တထိုင္စာေလာက္ ရပါေစ။ ကူညီပါေနာ္

ကိုးကား
http://www.tokyometro.jp
http://scope.metrocf.or.jp/gallery/mp_gallery2011.html

မသိျခင္းငါးပါးနဲ႔ အသက္ရွင္ေနရတဲ့ဘ၀ (အရွင္ဆႏၵာဓိက-ေရႊပါရမီေတာရ)

(၁) ဇီ၀ိတ - ဘယ္အသက္အရြယ္မွာ ေသမယ္ဆိုတာလည္း မသိႏိုင္ၾကဘူး။
…သတၱ၀ါေတြဟာ ဘယ္အသက္အရြယ္ထိပဲ ေနရတယ္၊ ဘယ္အသက္အရြယ္ေရာက္လို႔ရွိရင္ အားလံုးေသၾကရတယ္လို႔ သတ္မွတ္ခ်က္ မရွိပါဘူး။ အမိ၀မ္းအတြင္းမွာလည္း ကလလေရၾကည္ အခိုက္မွာပဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ ေရျမႇဳပ္ျဖစ္ေနတဲ့အခိုက္မွာပဲျဖစ္ျဖစ္၊ အသားတစ္ျဖစ္ေနတဲ့အခိုက္မွာပဲျဖစ္ျဖစ္၊ စသည္အားျဖင့္ အမိ၀မ္းအတြင္းမွာလည္း အခ်ိန္အမ်ဳိးမ်ဳိးမွာ ေသဆံုးသြားႏိုင္တာပဲ။

…အမိ၀မ္းက ထြက္လာျပန္ေတာ့လည္း တစ္နာရီ၊ ႏွစ္နာရီစတဲ့ နာရီပိုင္းအတြင္း၊ တစ္ရက္၊ ႏွစ္ရက္ စတဲ့ ရက္ပိုင္းအတြင္း၊ တစ္ပတ္၊ ႏွစ္ပတ္စတဲ့ အပတ္ပိုင္းအတြင္း၊ တစ္ႏွစ္၊ ႏွစ္ႏွစ္စတဲ့ ႏွစ္ပိုင္းအတြင္း စသည္အားျဖင့္ ဘယ္အသက္အရြယ္မွာမဆို ေသဆံုးသြားႏိုင္တာပဲ။

…ဘယ္အသက္အရြယ္မွာမဆို ေသဆံုးသြားႏိုင္တဲ့အတြက္ေၾကာင့္ လူသားအပါအ၀င္ သတၱ၀ါေတြဟာ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ဘယ္အသက္အရြယ္မွာ ေသရမယ္ဆိုတာကိုလည္း ႀကိဳတင္ၿပီးေတာ့ မသိႏိုင္ၾကဘူး။

(၂) ဗ်ာဓိ - ဘယ္အနာေရာဂါနဲ႔ ေသဆံုးရမယ္ဆိုတာကိုလည္း မသိႏိုင္ဘူး။
…သတၱ၀ါေတြဟာ ဘယ္အနာေရာဂါနဲ႔ပဲ ေသဆံုးၾကတယ္ဆိုတဲ့ အတိအက် သတ္မွတ္ခ်က္ မရွိဘူး။ မ်က္စိနဲ႔ပတ္သက္တဲ့ အနာေရာဂါနဲ႔လည္း ေသႏိုင္သလို၊ နားနဲ႔ပတ္သက္တဲ့ အနာေရာဂါ၊ ႏွာေခါင္းနဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ အနာေရာဂါ၊ လွ်ာနဲ႔ပတ္သက္တဲ့ အနာေရာဂါ၊ ကိုယ္နဲ႔ပတ္သက္တဲ့ အနာေရာဂါ၊ စိတ္နဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ အနာေရာဂါ စသည္အားျဖင့္ ဘယ္အနာေရာဂါမ်ဳိးနဲ႔မဆို ေသဆံုးသြားႏိုင္တယ္။

…အနာေရာဂါ တစ္ခုတည္းသာမကဘဲ တစ္ခုထက္မ်ားတဲ့ အနာေရာဂါေတြနဲ႔လည္း ေသဆံုးသြားႏိုင္ တာပဲ။ တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ ေသဆံုးရမယ့္ အနာေရာဂါေတြကလည္း မတူၾကဘူး။ ဘယ္အနာ ေရာဂါမ်ဳိးနဲ႔မဆို ေသဆံုးသြားႏိုင္တဲ့အတြက္ လူသားအပါအ၀င္ သတၱ၀ါေတြဟာ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ဘယ္အနာေရာဂါနဲ႔ ေသဆံုးရမယ္၊ မိမိေသလြန္တဲ့အခ်ိန္မွာ ဘယ္အနာေရာဂါျဖစ္မယ္ဆိုတာကိုလည္း ႀကိဳတင္ၿပီးေတာ့ မသိႏိုင္ၾကဘူး။

(၃) ကာလ - ေသရမယ့္ အခ်ိန္ကိုလည္း မသိႏိုင္ဘူး။
…သတၱ၀ါေတြဟာ မနက္ပိုင္းအခ်ိန္မွာပဲ ေသၾကတယ္၊ က်န္တဲ့အခ်ိန္ေတြမွာ မေသၾကဘူးလို႔ ဒီလိုသတ္မွတ္ခ်က္ မရွိပါဘူး။

…မနက္ပိုင္းအခ်ိန္မွာလည္း ေသႏိုင္သလို ေန႔လယ္ပိုင္းအခ်ိန္မွာလည္း ေသႏိုင္တယ္၊ ညေနပိုင္း အခ်ိန္မွာလည္း ေသႏိုင္တယ္၊ ညပိုင္းအခ်ိန္မွာလည္း ေသႏို္င္တယ္။ ထမင္းစားရင္းလည္း ေသႏိုင္ သလို ေရေသာက္ရင္းလည္း ေသသြားႏိုင္တယ္။ ဘုရားရွစ္ခိုးရင္းနဲ႔လည္း ေသဆံုးသြားႏိုင္သလို သတင္းစာဖတ္ရင္း တန္းလန္းနဲ႔လည္း ေသခ်င္ ေသသြားႏိုင္တာပါပဲ။

…ဘယ္အခ်ိန္မွာမဆို ေသဆံုးသြားႏိုင္တဲ့အတြက္ေၾကာင့္ လူသားအပါအ၀င္ သတၱ၀ါေတြဟာ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ဘယ္အခ်ိန္မွာ ေသဆံုးရမယ္ဆိုတာ ႀကိဳတင္ၿပီး မသိႏိုင္ၾကပါဘူး။

(၄) ေဒဟနိေကၡပန - ေသၿပီးတဲ့ေနာက္ မိမိရဲ႕အေလာင္းေကာင္ကို ဘယ္ေနရာမွာ ပစ္ခ်ခံရမလဲ ဆိုတာကိုလည္း မသိႏိုင္ဘူး။
…သတၱ၀ါေတြဟာ ေသဆံုးသြားတဲ့အခါမွာ ေနရာတစ္ေနရာတည္းမွာပဲ အေလာင္းေကာင္ပစ္ခ်ခံ ရတယ္လို႔ အတိအက် သတ္မွတ္ခ်က္ မရွိဘူး။ ေရထဲမွာ ေမြးတဲ့ပုဂၢိဳလ္က ကုန္းေပၚမွာ အေလာင္း ပစ္ခ်ခံခ်င္ခံရမယ္။ ကုန္းေပၚမွာ ေမြးတဲ့ပုဂၢိဳလ္က ေရထဲမွာ အေလာင္းပစ္ခ်ခံခ်င္ခံရမယ္။ ရြာမွာ ေမြးတဲ့ပုဂၢိဳလ္က ၿမိဳ႕မွာ အေလာင္းပစ္ခ်ခံခ်င္ခံရမယ္၊ ၿမိဳ႕မွာေမြးတဲ့ပုဂၢိဳလ္က ေတာမွာ အေလာင္း ပစ္ခ်ခံခ်င္ခံရမယ္၊ စသည္အားျဖင့္ ဘယ္ေနရာမွာမဆို မိမိရဲ႕ အေလာင္းေကာင္က ပစ္ခ်ခံရႏိုင္တယ္။

…အရင္တုန္းကဆို ရန္ကုန္မွာေနတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ေတြက ငါေသရင္ ငါ့အေလာင္းကို ႀကံေတာသုသာန္မွာ ပစ္ခ်ခံရမွာ ေသခ်ာတယ္လို႔ အတပ္ေျပာခ်င္ေျပာၾကလိမ့္မယ္။ အခုေတာ့ ႀကံေတာသုသာန္လည္း မရွိေတာ့တဲ့အတြက္ အဲဒီပုဂၢိဳလ္ေတြရဲ႕ ေတြးဆေျပာဆိုခ်က္ဟာ ဘယ္နည္းနဲ႔မွ ​မမွန္ႏိုင္ေတာ့ဘူးေနာ္။

…ဘယ္ေနရာမွာမဆို၊ ဘယ္သုသာန္မွာမဆို အေလာင္းေကာင္ကို ပစ္ခ်ခံရႏိုင္တဲ့အတြက္ေၾကာင့္ လူအပါအ၀င္ သတၱ၀ါေတြဟာ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ငါေသရင္ ငါ့အေလာင္းေကာင္ကို ဘယ္ေနရာမွာ ပစ္ခ် ခံရမယ္၊ စြန္႔ပစ္ခံရမယ္ဆိုတာကိုလည္း ႀကိဳတင္ၿပီး မသိႏိုင္ၾကပါဘူး။

(၅) ဂတိ - ေသလြန္ၿပီးတဲ့ေနာက္ ဘယ္ဘ၀ကို လားေရာက္ရမယ္၊ ဘယ္ဂတိကို သြားရမယ္ဆိုတာ ကိုလည္း ႀကိဳၿပီးေတာ့ မသိႏိုင္ဘူး။
…သတၱ၀ါေတြဟာ ေသဆံုးၿပီးသြားရင္ ဘယ္ဂတိတစ္ခုကိုပဲ သြားရတယ္လို႔ အတိအက် ပံုေသ ကန္႔သတ္ခ်က္ မရွိပါဘူး။ ဥပမာဆိုပါေတာ့- လူေတြ ေသသြားလို႔ရွိရင္ လူပဲ ျပန္ျဖစ္တယ္လို႔ ဒီလို အတိအက် ကန္႔သတ္ခ်က္ မရွိပါဘူး။ လူေသလို႔ရွိရင္ လူလည္း ျပန္ျဖစ္ႏို္င္သလို နတ္လည္း ျဖစ္ႏိုင္တယ္။ ငရဲလည္း က်သြားႏိုင္တယ္။ တိရစၦာန္လည္း ျဖစ္ႏိုင္တယ္၊ ၿပိတၱာလည္း ျဖစ္ႏိုင္တယ္။ ဂတိငါးမ်ဳိးမွာ တစ္မ်ဳိးမ်ဳိး ျဖစ္ႏိုင္တယ္။

…နတ္ေတြ ေသသြားလို႔ရွိရင္ နတ္ပဲျပန္ျဖစ္တယ္လို႔ ဒီလို အတိအက် ကန္႔သတ္ခ်က္လည္း မရွိဘူး။ နတ္ေတြ ေသလြန္ၿပီးေတာ့ နတ္ျပန္ျဖစ္တဲ့သူလည္း ရွိမယ္၊ လူျဖစ္တဲ့သူလည္း ရွိမယ္၊ ငရဲ၊ တိရစၦာန္၊ ၿပိတၱာ ျဖစ္တဲ့သူလည္း ရွိမယ္ စသည္အားျဖင့္ေပါ့။ ဂတိငါးမ်ဳိးမွာ တစ္မ်ဳိးမ်ဳိး ျဖစ္ႏိုင္တယ္။ အသူရကာယ္ကို ၿပိတၱာမွာ သြင္း၊ ျဗဟၼာကို နတ္မွာ သြင္းၿပီး ဂတိငါးမ်ဳိး (လားရာဘ၀ငါးမ်ဳိး) ရွိပါတယ္။

…ရဟႏၱာမွအပ သတၱ၀ါေတြ ေသဆံုးၿပီးတဲ့အခါမွာ (၁) ငရဲ (၂) တိရစၦာန္ (၃) ၿပိတၱာ (၄) လူ (၅) နတ္ လို႔ေခၚတဲ့ ဂတိငါးပါးမွာ တစ္ပါးပါးသို႔ လားေရာက္ရမွာျဖစ္တဲ့အတြက္ေၾကာင့္ လူအပါအ၀င္ သတၱ၀ါ ေတြဟာ ေသဆံုးသြားတဲ့အခါမွာ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ဘယ္ဘ၀၊ ဘယ္ဂတိကို လားေရာက္ရမယ္ဆိုတာ ကိုလည္း ႀကိဳတင္ၿပီးေတာ့ မသိႏိုင္ၾကပါဘူး။ လူသားအားလံုး၊ လူသားအပါအ၀င္ သက္ရွိသတၱ၀ါအားလံုးဟာ မသိျခင္းငါးပါးနဲ႔ အသက္ရွင္ေနၾက ရတဲ့ သနားစရာ သတၱ၀ါေတြ ျဖစ္ပါတယ္။
(၁)  ဘယ္အသက္အရြယ္မွာ ေသမလဲ။
(၂)  ဘယ္အနာေရာဂါနဲ႔ ေသမလဲ။
(၃)  ဘယ္အခ်ိန္မွာ ေသမလဲ။
(၄)  အေသေကာင္ကို ဘယ္သုသာန္မွာ စြန္႔ပစ္ခံရမလဲ။
(၅)  ေသၿပီးရင္ ဘယ္ဘ၀ေရာက္မလဲ။

…ဒီငါးပါးကို လူသားေတြ၊ လူသားအပါအ၀င္ သတၱ၀ါေတြ မသိႏိုင္ၾကပါဘူး။ ဒီမသိျခင္းငါးပါးက လူသားအားလံုး၊ သက္ရွိသတၱ၀ါ အားလံုးကို လႊမ္းမိုးႏွိပ္စက္ေနပါတယ္။ လူသားအားလံုးဆိုတာက ေယဘုယ်အေနနဲ႔ အမ်ားစုကို ၿခံဳငံုေျပာတာပါ။ အနည္းစုအေနနဲ႔ တရားတန္ခိုးရွိသူ၊ တရားစြမ္းအား ႀကီးမားသူ သူေတာ္ေကာင္းပုဂၢိဳလ္ တခ်ဳိ႕ကေတာ့ သိႏိုင္ၾကပါတယ္။

…အထူးသျဖင့္ အာနာပါနကမၼ႒ာန္းကို ေအာင္ျမင္ေပါက္ေျမာက္ေအာင္ အားထုတ္ထားတဲ့ ပုဂၢိဳလ္မ်ားဟာ မိမိေသရမယ့္အခ်ိန္ကို ႀကိဳတင္ၿပီးေတာ့ အတိအက် သိႏိုင္ၾကပါတယ္။ အခ်ိန္ကို သိသလို က်န္တဲ့ အခ်က္ေလးခ်က္ကိုလည္း ကၽြဲကူးေရပါ သိႏိုင္ၾကပါတယ္။

…အနည္းဆံုး ေသာတာပန္ျဖစ္ၿပီးတဲ့ ပုဂၢိဳလ္မ်ားဟာ “ငါေသလြန္ၿပီးရင္ အပါယ္ေလးပါး မလားေရာက္ ရေတာ့ဘူး။ လူ၊ နတ္၊ ျဗဟၼာ ေကာင္းရာသုဂတိကိုသာ လားေရာက္ရေတာ့မယ္” လို႔ ေသခ်ာေပါက္ ေျပာႏိုင္ၾကပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ေကာင္းရာသုဂတိဘံုေတြက အမ်ားႀကီးရွိတာမို႔ ဘယ္ဘံုကို ေရာက္ရမယ္ဆိုတာကိုေတာ့ အတိအက် သိဖို႔ မလြယ္ပါဘူး။

…ဒါေၾကာင့္ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္၊ မေျပာပေလာက္တဲ့ ပုဂၢိဳလ္အနည္းစုကသာ သိႏိုင္ၾက၊ သိျပန္ေတာ့လည္း တစ္စိတ္တစ္ေဒသေလာက္သာ သိႏိုင္ၾကတာမို႔ တစ္စိတ္တစ္ေဒသေလာက္သာ သိႏိုင္ၾကတဲ့ ပုဂၢိဳလ္​အနည္းစုကို စကားထဲ ထည့္ေျပာမေနေတာ့ဘဲ ခၽြင္းခ်က္အေနနဲ႔ ခ်န္လွပ္ထားခဲ့ၿပီး…..

…လူသားအားလံုး၊ သက္ရွိသတၱ၀ါအားလံုး မသိျခင္းငါးပါးနဲ႔ အသက္ရွင္ေနၾကရတယ္လို႔ ဆိုလိုက္ရင္ စကားကတ္ခ်င္သူမ်ား ေစာဒကတက္ေနဖို႔ လိုမယ္မထင္ေတာ့ပါဘူး။

…ကိုယ့္ကိုယ္ကို သိလွၿပီ၊ တတ္လွၿပီလို႔ အထင္ေရာက္၊ ဘ၀ေမာက္ေနၾကတဲ့ ပုဂၢိဳလ္မ်ား ကိုယ့္ဘ၀ကိုယ္ မသိျခင္းငါးပါးနဲ႔ အသက္ရွင္ေနရတဲ့ ဘ၀လို႔ နားလည္သေဘာေပါက္ခဲ့မယ္ဆိုရင္ အေျခာက္တိုက္ မာန္မာနတက္ေနစရာ မလိုေတာ့ဘူး ထင္ပါတယ္။

…မသိျခင္းငါးပါးကိုသာ လူသားအားလံုး သတိရၾကမယ္ဆိုရင္ ဒီကမၻာေလာကႀကီးထဲမွာ တစ္ကိုယ္ေကာင္းဆန္မႈေတြ၊ ကိေလသာေသာင္းက်န္းမႈေတြ နည္းပါးသြားမွာ ေသခ်ာပါတယ္။

ဇီ၀ိတံ ဗ်ာတိ ကာေလာ စ၊

ေဒဟနိေကၡပနံ ဂတိ။
ပေဥၥေတ ဇီ၀ေလာကသိၼ ံ ၊
အနိမိတၱာ န နာယေရ။

အရွင္ဆႏၵာဓိက (ေရႊပါရမီေတာရ)

ေက်ာင္းဆရာဘဝ၊ ေက်ာင္းဆရာ ပညာေရး

ေက်ာင္းဆရာဆိုတာ ေက်ာင္းသားေတြရဲ႕ ပညာေရးအတြက္ သင္ျပေပးေနရတာပါ။ ေက်ာင္းဆရာဟု ဆိုရာ၌ အခ်ဳိ႕ေနရာမ်ားတြင္ ေက်ာင္းဆရာမမ်ားကိုပါ တပါတည္း ဆိုလိုပါသည္။

“ကေလးေတြရဲ႕ ပညာေရးအတြက္ပဲ ဘာေတြ ေရးႀကီးခြင္က်ယ္လုပ္ၿပီး ေျပာေနစရာလိုေသးလဲ” ဟု ေမးစရာရွိပါသည္။ ဤေမးခြန္း၏ အဓိပၸါယ္မွာ ဆရာျဖစ္လက္မွတ္ ရထားၿပီးသားပုဂၢိဳလ္ေတြပဲ၊ သူတို႔အတြက္ ေနာက္ထပ္ ပညာဆည္းပူးဖို႔ လိုေသးလားဟူ၍ ျဖစ္ပါသည္။

ဤေနရာ၌ လုပ္ခြင္ထဲမွေန၍ ဆရာအတတ္သင္ သင္တန္းတက္ျခင္း၊ မြမ္းမံသင္တန္းတက္ျခင္း၊ ဘြဲ႔မရေသးသူမ်ား ဘြဲ႔အတြက္ ေက်ာင္းဆက္တက္ျခင္း၊ ဘြဲ႔လြန္သင္တန္းတက္ျခင္းတို႔ကို ေဆြးေႏြးမည္ မဟုတ္ပါ။ ဘြဲ႔မရေသးသူျဖစ္ေစ၊ ဘြဲ႔ရၿပီးသူျဖစ္ေစ၊ သင္တန္းမတက္ရေသးသူျဖစ္ေစ၊ သင္တန္းတက္ၿပီးသူျဖစ္ေစ၊ ေက်ာင္း ဆရာ၊ ဆရာမတို႔အ တြက္ ပညာေရးသည္ ဆံုးခန္းတိုင္ျခင္းမရွိဘဲ၊ ဆက္လက္ဆည္းပူး ေလ့လာရန္လိုေၾကာင္း ေဆြးေႏြးရန္ ရည္ရြယ္ ျခင္းျဖစ္ပါသည္။

က်ေနာ္တို႔ တိုင္းျပည္မွာ စစ္အာဏာရွင္စနစ္ ေျခခ်ၿပီး၊ “ျပည္သူပိုင္”ဆိုင္းဘုတ္ေအာက္မွာ အမ်ားျပည္သူပိုင္ စီးပြားေရးလုပ္ငန္း ႀကီးႀကီးငယ္ငယ္ မွန္သမွ်ကို အဓမၼသိမ္းယူျခင္း၊ စကၠဴပိုက္ဆံမ်ား ပလူပ်ံေအာင္ထုတ္ေဝျခင္း မျပဳမီ ကာလအထိ၊ မူလတန္းျပဆရာမွအစ ေအးေအးခ်မ္းခ်မ္း ရိုးရိုးသားသားေနထိုင္တတ္သူ ေက်ာင္းဆရာ အားလံုးအဖို႔ စားဝတ္ေနေရးဒုကၡ ႀကီးႀကီးက်ယ္က်ယ္ ရွိခဲ့ပံုမရပါ။

က်ေနာ္တို႔ကို သင္ၾကားေပးခဲ့ေသာ ဆရာ၊  ဆရာမမ်ား၏ ထိုစဥ္က လူေနမႈအဆင့္အတန္းကို ျပန္ေျပာင္းစဥ္းစာၾကည့္ၿပီး ေျပာျခင္းျဖစ္ပါသည္။ သို႔ျဖစ္ရာ ေက်ာင္းဆရာ၏ လူမႈေရးအဆင့္အတန္းသည္လည္း ရုပ္ပ်က္ဆင္းပ်က္ ျဖစ္ေလာက္ေအာင္ နိမ့္က်ျခင္းမရွိခဲ့ေခ်။ သို႔ရာတြင္ မဆလ ေခတ္မွစ၍ ၾကည့္ရင္းၾကည့္ရင္းမွာပင္ ေက်ာင္းဆရာ၏ လူေနမႈအဆင့္အတန္း သိသိသာသာႀကီး နိမ့္က်လာခဲ့သည္ကို ေတြ႔ရပါသည္။

ေက်ာင္းဆရာ၏ လူေနမႈအဆင့္အတန္း နိမ့္က်ပံုကို သရုပ္ေဖၚထားေသာ ဝတၲဳတိုတပုဒ္ကို က်ေနာ္ ဖတ္ဖူးပါ သည္။ ဝတၲဳတိုမွာ စာေရးဆရာ ဥကၠလာခင္ေစာ၏ “အသက္ ေလးဆယ္ေက်ာ္ အကၤ်ီေကာ္လာၿပဲ” ဟူ၍ ျဖစ္ပါသည္။

စာသင္ျခင္းမွလြဲ၍ ဘာအလုပ္မွ် မလုပ္တတ္၊ အျခားဝင္ေငြမရွာတတ္၊ ဆရာကေတာ္ကပင္လွ်င္ အထင္မႀကီးေတာ့။ ဆရာကေတာ္က “အသက္ ေလးဆယ္ေက်ာ္ အကၤ်ီေကာ္လာၿပဲ” ဟု သေရာ္ေလွာင္ေျပာင္သည္။ သားႏွင့္ သမီးသည္ပင္ အထက္တန္းစာေမးပြဲေအာင္ၿပီးၾကရာ၊ ႏွစ္ေယာက္စလံုးကလည္း ေက်ာင္းဆရာ လုပ္လိုသည္ဟု ဆိုၾကသည္။ အေဖျဖစ္သူ ဆရာက ဆရာေတြလုပ္ၾကဦးမယ္႔ သားႏွင့္ သမီး၏ ဘဝေရွ႕ေရး အတြက္ ရင္ေလးေနမိသည္ဟု ဝတၳဳက အဆံုးသတ္ထားသည္။

ေက်ာင္းဆရာ၏ ေျခာက္ေသြ႔ၿပီး၊ ၿငီးေငြ႔ဖြယ္ေကာင္းလွေသာ ဘဝကို ထင္ဟပ္ျပထားျခင္း ျဖစ္ပါသည္။ က်ေနာ္ ဤဝတၲဳကို ဖတ္ရခ်ိန္၌ ေက်ာင္းခ်ိန္အပမွာ ေဘးပန္းဝင္ေငြရရွိေရးအတြက္ အေျပးအလႊား၊ တဖားဖား အလုပ္လုပ္ေနရေသာ ေက်ာင္းဆရာအခ်ဳိ႕ကို ျမင္ေတြ႔ေနရပါသည္။ အမ်ားအားျဖင့္ တရားမဝင္ က်ဴရွင္ျပျခင္း ျဖစ္သည္။ ယေန႔ေခတ္မွာလို ကိုယ့္တပည့္မ်ားကို အႏိုင္က်င့္ေငြေတာင္းျခင္း၊ တပည့္မ်ားထံမွ တံစိုးလက္ေဆာင္ယူျခင္းတို႔ ကိုေတာ့ မေတြ႔ရေသးပါ။

ေက်ာင္းဆရာဘဝ၏ ႏံုခ်ာပံုႏွင့္ပတ္သက္၍ ဆရာေမာင္စြမ္းရည္၏ ကဗ်ာတပုဒ္ကို က်ေနာ္ မွတ္မိပါေသးသည္။

ေက်ာင္းသားမွအပ
ဘာမဆို ရိုက်ဳိးေနက်။

ေဒါင္ ဆိုရင္ဝင္၊ စာကိုသင္
ေဒါင္ဆိုရင္ အျပင္၊ ရပ္ေလာ့ စာအသင္။
ဂုတ္ဖြာတိုက္ပံု၊ လံုခ်ည္အစိမ္း
အကၤ်ီအျဖဴ
ေၾသာ္- ေခြ်းေတြထြက္တဲ့ စက္ရုပ္လူ။

သူ႔သံပတ္မွာ မရွည္လာလည္း
ခရီးတာမွာ ရွည္ရွည္လာခဲ့
ခုခါ ေလးငါး ေျခာက္ဆ ခုနစ္ဆ။

ေငြမဲ့အာဏာမဲ့ ဘဝျဖင့္ ေက်ာင္းဆရာသည္ အာဏာရွိသူ၊ ေငြရွိသူတို႔အေပၚ ရိုက်ဳိးေနရသည္မွာ အမွန္ပင္ ျဖစ္ပါသည္။ မဆလေခတ္မွာ မဆလပါတီ၊ ေကာင္စီတို႔ လက္တိုလက္ေတာင္း ခိုင္းေစေနသည္ကို နာခံရိုက်ဳိးၿပီး၊ တဖားဖား လုပ္ကိုင္ေပးခဲ႔ၾကရေသာ ေက်ာင္းဆရာမ်ားကို က်ေနာ္ ေတြ႔ရျမင္ရတိုင္း ဆရာေမာင္စြမ္းရည္၏ ကဗ်ာကို က်ေနာ္ ေျပးၿပီး အမွတ္ရေနမိခဲ့ပါသည္။

နာခံရိုက်ဳိးျခင္းမရွိေသာ ေက်ာင္းဆရာမ်ားသည္ အာဏာဒဏ္ သို႔မဟုတ္ ေငြဒဏ္သင့္ခဲ့ၾကရပါသည္။ ဤအေၾကာင္း သရုပ္ေဖာ္ထားေသာ ဝတၴဳတိုတပုဒ္ကိုလည္း က်ေနာ္ မွတ္မိေနပါေသးသည္။

ရန္ကုန္ၿမိဳ႕လယ္ရွိ၊ မ်က္ႏွာႀကီး ေက်ာင္းတေက်ာင္း (သို႔ရာတြင္ ျပည္သူပိုင္ေခတ္ ေက်ာင္းျဖစ္၍ အစိုးရ ေက်ာင္းပင္ ျဖစ္ပါသည္။) သို႔ ၿမိဳ႕ဆင္ေျခဖံုး၊ ဆင္းရဲသားရပ္ကြက္ ေကၽာင္းတေက်ာင္းမွ ေက်ာင္းဆရာေလးတေယာက္ ေျပာင္းေရႊ႔သြားခဲ့သည္။

တေန႔သ၌ ေရႊ၊ ေငြ လက္ဝတ္ရတနာ ဒြါဒရာတို႔ ဆင္ယင္ၿပီး၊ မိတ္ကပ္ ေရာင္စံုခ်ယ္ထားေသာ မိန္းမႀကီးတေယာက္ ဆရာ့ဆီ ေရာက္လာခဲ့သည္။ သူ႔သားကို ေနာက္တန္း ခံုမွေန၍ ေရွ႔တန္းခံု သို႔ ေျပာင္းေရႊ႔ ေနရာခ်ထားေပးရန္ ေမတၲာရပ္ခံသည္။ ေကၽးဇူးမေမ့ပါဟုလည္း ေငြျဖင့္ျဖားေယာင္းသည္။ သူ႔ သားသည္ မ်က္စိ အျမင္အာရံု အားနည္းပါသည္ဟုလည္း အေၾကာင္းျပသည္။

ဆရာက ကေလးသည္ မ်က္စိ အျမင္အာရံု အားမနည္းေၾကာင္း အေထာက္အထားျဖင့္ ရွင္းျပသည္။ သို႔ေသာ္ ေက်ာင္းသား မိခင္က လက္ေလွ်ာ့မသြား။ သူ႔သား၏ ေဘးက ကေလးသည္ ကားဒရိုက္ဘာ၏ သားျဖစ္၍ ဤကေလးနားမွာ သူ႔သားကို မထားလိုပါဟု အေၾကာင္းျပ ျပန္သည္။ ဤအေၾကာင္းျပခ်က္ကိုလည္း ဆရာက ပယ္ခ်သည္။ သူသည္ တပည့္မ်ားႏွင့္ ပတ္သက္၍ မ်က္ႏွာႀကီးငယ္ ခြဲျခားတတ္သူ မဟုတ္ေၾကာင္း ေျပာျပသည္။ မ်က္ႏွာႀကီး ေက်ာင္းသားမိ ခင္က သူ႔အလိုအတိုင္း လုပ္ေပးမည္လားဟု ေလသံမာမာႏွင့္ ၿခိမ္းေျခာက္သည္။ ဆရာက မမႈ။

ေနာက္ဆံုး၌ ထို ေက်ာင္းဆရာ သူရဲေကာင္းသည္ “စိန္ေကာင္း ေက်ာက္ေကာင္းမၽား” ရွိရာ ထိုမ်က္ႏွာႀကီးေက်ာင္းမွေန၍ ၿမိဳ႕စြန္၏ ‘ေက်ာက္စရစ္ခဲမ်ား” ရွိရာ ေကsာင္းသို႔ ေျပာင္းေရႊ႔ျခင္းခံလိုက္ရသည္။ ဝတၴဳတိုမွာ စာေရးဆရာ စိၾတ၏ “စိန္ေကာင္း ေက်ာက္ေကာင္း ရွာပါးဘိသနဲ႔” ဟူ၍ ျဖစ္ပါသည္။

ထိုဝတၴဳကို ဖတ္ၿပီးေနာက္၊ ႏွစ္ေပါင္းအေတာ္ၾကာတြင္ ဝတၴဳေရးသူ အႏွီေက်ာင္းဆရာ သူရဲေကာင္းကို မေမွ်ာ္လင့္ဘဲ၊ က်ေနာ္ လူခ်င္းဆံုျဖစ္ခဲ့ပါသည္။ သူ႔ပံုသည္ ဘာမထီပံု ျဖစ္သည္။ သို႔ရာတြင္ သူသည္ ေက်ာင္းဆရာ မဟုတ္ေတာ့ၿပီ။ ဘာမထီ လူစားျဖစ္၍ ေက်ာင္းဆရာ ဘဝမွာ မၿမဲခဲ့ေလသလား၊ ေက်ာင္းဆရာဘဝမွ လြတ္လာခဲ့၍ ဘာမထီပံု ေပါက္လာေလသလားေတာ့ က်ေနာ္ မေဝခြဲ တတ္ခဲ့ရိုး အမွန္ပင္ျဖစ္ပါသည္။

က်ေနာ္တို႔၏ ဗမာျပည္ လူ႔အဖြဲ႔အစည္းမွာ ေကၽာင္းဆရာသည္ အနိမ့္ဆံုး လူ႔အလႊာထဲက မဟုတ္သည့္တိုင္၊ လူမႈစီးပြားေရး အဆင့္အတန္းနိမ့္က်ျခင္း၊ လူမႈအသိုင္း အဝိုင္းမွာ ၾသဇာအရွိန္အဝါကင္းမဲ့ျခင္း၊ သိမ္ငယ္ စိုးရြံ႔ျခင္းတို႔သည္ ေက်ာင္းဆရာ၏ သြင္ျပင္လကၡဏာမွာ ေပၚလြင္ေနေၾကာင္း ေတြ႔ရပါသည္။ ရုရွစာေရးဆရာႀကီး၊ ခ်က္ေကာ့ကလည္း ေက်ာင္းဆရာ၏ သြင္ျပင္လကၡဏာႏွင့္ ပတ္သက္၍ ဤသေဘာမ်ဳိး ေရးခဲ့သည္ကို က်ေနာ္ ဖတ္ခဲ့ဖူးပါသည္။

ဘဝအေျခမလွျခင္း (တနည္း) ဘဝႏံုခ်ာျခင္းသည္ ေက်ာင္းဆရာတဦးခ်င္းအဖို႔ ေျဖရွင္းႏိုင္ေသာ ကိစၥမဟုတ္ပါ။ လူတန္းစား ကြဲျပားျခားမႈ၊ လူတန္းစားဖိႏွိပ္မႈ၊ လူတန္းစားေသြးစုပ္မႈတို႔သည္ လူတန္းစားစနစ္ႏွင့္ ဆိုင္ေသာ ျပႆနာမ်ားသာ ျဖစ္ပါသည္။ လူတန္းစာတိုက္ပြဲျဖင့္သာ ေျဖရွင္းႏိုင္ပါသည္။ ဤေနရာ၌ လူတန္းစားႏွင့္ လူတန္း စားတိုက္ပြဲအေၾကာင္း ေဆြးေႏြးမည္ မဟုတ္သျဖင့္ ေက်ာင္းဆရာ၏ ဘဝအေၾကာင္းကို ဤမွ်ေလာက္သာ ေဆြးေႏြးလိုပါသည္။

ဒုတိယအေနႏွင့္ ေဆြးေႏြးတင္ျပလိုသည္မွာ ေက်ာင္းဆရာ၏ ပညာေရး ျဖစ္ပါသည္။

တခါက၊ ေတာရြာတရြာမွ မိန္းမႀကီးႏွစ္ေယာက္က အသက္ (၁၈) ႏွစ္အရြယ္ခန္႔ ေက်ာင္းဆရာမေလးတဦးကို ၾကည့္ၿပီး၊ “ဒီခေလးမေလးက ေတာ္လိုက္တာဟယ္၊ ငယ္ငယ္ေလးနဲ႔ ဆရာျဖစ္ေတာင္ ရေနၿပီ” ဟု ခ်ီးမြမ္းသည္ကို က်ေနာ္ ေတြ႔ခဲ့ဖူးပါသည္။

သူတို႔ေျပာေသာ “ဆရာျဖစ္”ဟူေသာ စကားေၾကာင့္ ျမန္မာ့ရိုးရာ သိုင္း၊ ဗန္ တို ဆရာမၽား ေျပာေသာ “ဆရာျဖစ္”ေပးျခင္းကို က်ေနာ္ သတိရမိပါသည္။ သိုင္း၊ ဗန္တို သင္တန္းသားမ်ားသည္ “ဆရာျဖစ္”မရဘဲ၊ သူတပါးကို သင္ေပးျခင္းမျပဳရဟု သစၥာဆိုရေၾကာင္း ၾကားဖူးခဲ့ပါသည္။ ဆရာျဖစ္သူက ပညာကုန္ သင္ေပးၿပီး၊ “ဆရာျဖစ္” အဆင့္ ေပးမွသာ ဆရာျဖစ္သည္ဟု ဆိုပါသည္။ အဓိပၸါယ္မွာ သင္ယူစရာ ပညာကုန္ၿပီဟူ၍ ျဖစ္ပါသည္။

က်ေနာ္ ေတြ႔ရွိရသေလာက္ ေျပာရလွ်င္ (စစ္တမ္းေကာက္ယူျခင္းမဟုတ္သျဖင့္ ပကတိအျဖစ္မွန္ႏွင့္ လြဲေခ်ာ္ေကာင္း လြဲေခ်ာ္ေနပါမည္) ေက်ာင္းဆရာ အေတာ္မၽားမၽားသည္ ပညာေရးေကာလိပ္ (ယခင္ ဆရာအတတ္သင္ ေက်ာင္းႏွင့္ ဆရာအတတ္သင္သိပၸံ)၊ ပညာေရးတကၠသိုလ္၊ နယ္ေျမအလိုက္ ေပးေသာ ဆရာျဖစ္သင္တန္းတို႔ မွာ တက္ၿပီးလွ်င္၊ သို႔မဟုတ္ ဆြဲခန္႔ဆရာအျဖစ္ ခန္႔အပ္ခံရၿပီးလွ်င္၊ အထက္မွာ ဆိုခဲ့သည့္ စကားအတိုင္း “ဆရာျဖစ္” ရၿပီးၿပီဟု အထင္ေရာက္ေနသလား မသိပါ။

စာအုပ္၊ စာေပ ဖတ္ရႈေလ့လာသည့္ အေလ့အက်င့္ကို မလုပ္သူက မ်ားပါသည္။ ဘဝရပ္တည္ေရးအတြက္ ကုန္းရုန္း ႀကိဳးပမ္းေနရ၍ ဤသို႔မလုပ္ႏိုင္ျခင္းျဖစ္သည္ဟုလည္း ဆိုႏိုင္ပါသည္။ သို႔ရာတြင္ ပညာေပးေနရသူမ်ား ျဖစ္သည္ကတေၾကာင္း၊ မိမိဘဝအတြက္ က်ယ္ျပန္႔ေသာ အသိအျမင္ရရွိေရးအတြက္ တေၾကာင္းေၾကာင့္ ပညာကို ရသည့္နည္းျဖင့္ ဆက္လက္ ဆည္းပူးေလ့လာေနဖို႔ လိုသည္ကေတာ့ အမွန္ပင္ ျဖစ္ပါသည္။

ကၽေနာ္ အထက္တန္း ေက်ာင္းသားဘဝက ကၽေနာ္တို႔၏ ဆရာျဖစ္ခဲ့ၿပီး၊ ေနာင္ ႏွစ္အေတာ္ၾကာၿပီးေနာက္မွာ ဆရာအတတ္သင္ သိပၸံတခု၌ ကထိကျဖစ္ေနေသာ ဆရာသမားတဦးႏွင့္ ျပန္ဆံုျဖစ္ခဲ့ပါသည္။

ဆရာအအတတ္သင္ သိပၸံအေၾကာင္း ေျပာရင္း၊ ေက်ာင္းဆရာမ်ားထဲတြင္ စာေပေလ့လာ ဖတ္ရႈသူနည္းေၾကာင္း က်ေနာ္ေျပာမိရာ၊ ဆရာက “ေက်ာင္းဆရာေတြအေၾကာင္း ငါသိတာေပါ့ကြာ၊ စာဖတ္ၾကတာမဟုတ္ဖူးကြ”ဟု ဆိုပါသည္။ သူဆိုလိုသည္မွာ ေက်ာင္းဆရာမ်ားထဲတြင္ စာေပေလ့လာ ဖတ္ရႈေသာ အေလ့အက်င့္ ရွိသူနည္းေၾကာင္းပင္ ျဖစ္ပါသည္။

ပိုဆိုးသည္မွာ အေျပာက်ယ္လွေသာ စာအုပ္၊ စာေပကို မဆိုထားႏွင့္ မိမိသင္ၾကားေပးေနရေသာ ဘာသာရပ္ကို ပင္လွ်င္ က်ယ္က်ယ္ျပန္႔ျပန္႔ ပိုင္ပိုင္ႏိုင္ႏိုင္ သိနားလည္ေအာင္ ေလ့လာမႈမရွိၾကျခင္းပင္ ျဖစ္သည္။

ေက်ာင္းေနဖက္ တဦးျဖစ္ခဲ့သူ အလယ္တန္းျပ ဆရာမတဦးႏွင့္ တခါဆံုမိခဲ့ရာ ဘယ္အတန္း၊ ဘယ္ဘာသာရပ္ကို သင္သလဲဟု က်ေနာ္ ေမးမိသည္။ သူက “ငါ လာမယ့္ႏွစ္မွာ (၇) တန္းအဂၤလိပ္စာ သင္မယ္။ အဂၤလိပ္စာသင္တာ ကိုယ္ တတ္ထားတဲ့ အဂၤလိပ္စာေတြ မေမ့ေအာင္လို႔ေလ”ဟု ျပန္ေျဖပါသည္။ “ဒါဆိုရင္ ခင္ဗ်ား (၇) တန္း အဂၤလိပ္ စာေတာ့ ေၾကမွာေပါ့”ဟု က်ေနာ္ ျပန္ေျပာမိခဲ့ပါသည္။

မိမိသင္ၾကားရေသာ အတန္း၏ စာကိုပင္ မေၾကညက္၊ မပိုင္ႏိုင္ေသာ ဆရာ၊ ဆရာမမ်ားကို ေတြ႔ဖူးခဲ့ပါသည္။ မိမိကိုယ္ မိမိ “ဆရာျဖစ္”ရၿပီဟု ထင္တလံုးႏွင့္ မိမိသင္ႂကားေပးရေသာ ဘာသာရပ္ႏွင့္ ပတ္သက္၍ ဆက္လက္ ေလ့လာမႈ မျပဳသူမ်ား ျဖစ္သည္။

ျမန္မာစာသင္ျပသူ ဆရာ၊ ဆရာမ ျဖစ္ပါလၽက္ ျမန္မာစာ အေရးအသား၊ ျမန္မာစာ ေဝါဟာရမ်ားႏွင့္ပတ္သက္၍ ေက်ာင္းသားမ်ား ေက်နပ္လက္ခံႏိုင္ေလာက္ေအာင္ ရွင္းလင္းမျပႏိုင္သူမ်ား၊ အဂၤလိပ္စာ သင္ျပေသာ ဆရာ၊ ဆရာမမ်ား ႁဖစ္ပါလ်က္ ေက်ာင္းဖတ္စာအုပ္ထဲမွ အဂၤလိပ္စာေလာက္ကိုပင္လွ်င္ ပိုင္ပိုင္ႏိုင္ႏိုင္မရွိသူမၽားကို က်ေနာ္ေတြ႔ခဲ့ဖူးပါသည္။

ပညာေရးဘြဲ႔အျပင္၊ ႏိုင္ငံျခားဘာသာသင္တကၠသိုလ္မွ အဂၤလိပ္စာ ဒီပလိုမာဘြဲ႔ရထားေသာ အဂၤလိပ္စာ ဆရာတဦးထံသို႔ တခါက က်ေနာ္သြားခဲ့ရာ သူစာသင္ေနခိုက္ျဖစ္ေနသျဖင့္၊ က်ေနာ္က စာသင္ခန္းအျပင္မွာ ရပ္ေစာင့္ ေနခဲ့သည္။ က်ေနာ့္ကို ျမင္ေတာ့ (ကၽေနာ္ႏွင့္လည္း အလြန္ရင္းႏွီးသႁဖင့္)၊ စာသင္ေနရင္းက သူသင္ေနေသာ အဂၤလိပ္စာ သင္ခန္းစာထဲမွ အဂၤလိပ္စာလံုးတလံုး၏ အဓိပၸါယ္ကို က်ေနာ့္အား လွမ္းေမးပါသည္။ မိမိ မသိသည္ကို ဝန္ခံရဲေသာ သူ၏ရိုးသာမႈကို က်ေနာ္ အသိအမွတ္ျပဳပါေသာ္လည္း အဂၤလိပ္စာတိုးတက္ေအာင္ ဆက္လက္ ေလ့လာဖို႔ေနေနသာသာ အဘိဓာန္ လွန္ၾကည့္ရမည့္ အလုပ္ကိုပင္ ပ်က္ကြက္ခဲ့ေသာ သူ၏ ေပါ့ဆမႈကေတာ့ ခြင့္မလႊတ္ႏိုင္စရာ ျဖစ္ပါသည္။

သို႔ရာတြင္ ေက်ာင္းဆရာသည္ မိမိသင္ရေသာ အတန္း၏ ဘာသာရပ္ႏွင့္ပတ္သက္၍ ဆက္လက္ဆည္းပူးေလ့လာရံုႏွင့္ မလံုေလာက္ပါ။ အေၾကာင္းမွာ မိမိတပည့္မ်ားအား ေက်ာင္းသင္ဘာသာရပ္မၽားကိုသာမက အသိအျမင္၊ အေတြးအေခၚ၊ စာရိတၲပညာမ်ားကိုပါ သင္ၾကားေပးရန္တာဝန္ရွိေသာေၾကာင့္ ျဖစ္ပါသည္။

ေက်ာင္းမွာသင္ေသာ ဘာသာရပ္မ်ားႏွင့္ ပတ္သက္၍ “ဆရာျဖစ္”ေပး၍ မရသည့္နည္းတူပင္၊ အသိအျမင္၊ အေတြးအေခၚမ်ား ႏွင့္ ပတ္သက္၍လည္း “ဆရာျဖစ္”ေပး၍ မရႏိုင္ပါ။

လူ႔ေလာကႀကီး အစဥ္တိုးတက္ေျပာင္းလဲေနသည္ႏွင့္အမွ် အတတ္ပညာမ်ားသာမက အသိအျမင္တို႔သည္လည္း တပါတည္း တိုးတက္ ေျပာင္းလဲေနသည္သာ ျဖစ္ပါသည္။ သို႔ျဖစ္ရာ ဆက္လက္ ဆည္းပူးေလ့လာျခင္းမျပဳပါက ေက်ာင္းဆရာသည္ မိမိသင္ၾကားေပးေနရေသာ ဘာသာရပ္မွာေသာ္လည္းေကာင္း၊ အသိအျမင္မွာေသာ္လည္းေကာင္း (ဝမ္းနည္းဖြယ္ရာ) တံုး၍ က်န္ရစ္ခဲ့မည္ ျဖစ္ပါသည္။

ေက်ာင္းဆရာႏွင့္ ပတ္သက္၍ လူအမ်ား ေျပာေလ့ရွိေသာ စကားတခြန္းရွိပါသည္။ “ေက်ာင္းဆရာ ဆိုတာ၊ ဓားေသြးေက်ာက္ လိုပဲ။ တပည့္ေတြကို သင္ေပးရင္း တပည့္ေတြကသာ ထက္၊ ထက္သြားၿပီး၊ ဆရာကေတာ့ တံုးၿပီး က်န္ရစ္ခဲ့တယ္”ဟူ၍ ျဖစ္ပါသည္။ မမွန္ပါ။ မိမိကိုမိမိ ရွင္သန္ထက္ျမက္ေအာင္ အစဥ္တစိုက္ ေလ့လာဆည္းပူးေနေသာ ဆရာမ်ားအဖို႔ တံုးၿပီး က်န္ရစ္ခဲ့စရာ အေၾကာင္းမရွိပါ။

ဤအခ်က္ႏွင့္ပတ္သက္၍ က်ေနာ္ အထက္တန္းေက်ာင္းသားဘဝက က်ေနာ္တို႔၏ အဂၤလိပ္စာ ဆရာတေယာက္အေၾကာင္းကို က်ေနာ္ သတိရမိပါသည္။

ဆရာသည္ အဂၤလိပ္စာ သင္ႂကားရာ၌ ဂရမ္မာစာအုပ္၊ ဖတ္စာအုပ္ကိုသာ လက္ကိုင္ျပဳ၍ သင္ၾကားေသာ ဆရာမဟုတ္ေခ်။ အဂၤလိပ္စာ ေဝါဟာရမၽားအေၾကာင္း၊ ဝါက် တည္ေဆာက္ပံုအေၾကာင္းတို႔ကို ရွင္းျပရာ၌ သူဖတ္ထားေသာ စာအုပ္မ်ားကို ရည္ညႊန္းၿပီး၊ သာဓကမ်ား ထုတ္ျပေလ့ရွိရာ၊ ဆရာ၏ သင္ၾကားျပသမႈမ်ားသည္ အၿမဲရွင္သန္ေနခဲ့သည္။ ဆရာသည္ အဂၤလိပ္ ေဝါဟာရမ်ားအေၾကာင္းကို အၿမဲလိုလိုပင္ ႂကြယ္ဝစြာ ရွင္းျပႏိုင္ခဲ့သည္။

က်ေနာ္တို႔ (၉) တန္း(၁၀) တန္း ေရာက္ခ်ိန္က အဂၤလိပ္စာျပ ဆရာေပါက္စ ျဖစ္ခဲ့သာဆရာသည္ ေနာက္ပိုင္းမွာ ေက်ာင္း၏ တကၠသိုလ္ဝင္တန္းအတြက္ အားအထားရဆံုး အဂၤလိပ္စာျပ ဆရာအျဖစ္ တေလွ်ာက္လံုး အဂၤလိပ္စာ သင္ျပေပးရပါသည္။ ေက်ာင္းထြက္ၿပီးေနာက္ပိုင္း အဂၤလိပ္ဘာသာျဖင့္ ေရးသားထားေသာ စာအုပ္မ်ားကို က်ေနာ္တို႔တေတြ ဖတ္ရႈရာ၌ပင္ အခက္အခဲရွိလွ်င္ ဆရာ့ထံ သြားေရာက္ၿပီး ေမးျမန္းခဲ့ၾကရပါသည္။ ဆရာသည္ မိမိကိုယ္မိမိ အစဥ္ “ေသြး”ေနသူျဖစ္ရာ အစဥ္ “ထက္”၍ ေနပါသည္။

က်ေနာ္ ေတြ႔ခဲ့ဖူးသမွ် ေက်ာင္းဆရာမ်ားထဲက အသိအျမင္ အတံုးမခံဘဲ၊ စာအုပ္စာေပ ဖတ္ရႈေလ့လာျခင္းအားျဖင့္ မိမိကိုယ္မိမိ ရွင္သန္ေအာင္ႀကိဳးစားေသာ ဆရာတေယာက္မွာ အလယ္တန္းျပဆရာတဦး ျဖစ္သည္။ သူက သမိုင္းဘာသာ သင္သည္။ သူ သမိုင္းသင္လွ်င္ ဖတ္စာအုပ္ထဲက အေၾကာင္းအရာ၊ အခ်က္အလက္တို႔ကို အက်ဥ္းခ်ဳပ္မွ် ေျပာျပၿပီးလွ်င္၊ သင္ခန္းစာႏွင့္ ဆက္စပ္ေနေသာ အေၾကာင္းအရာမ်ားကို မေမာႏိုင္၊ မပန္းႏိုင္ ေျပာျပသည္။

“ဖတ္စာအုပ္ထဲက အခ်က္ေတြကို ဆရာ ျပန္ေျပာမျပေတာ့ဘူး။ မင္းတို႔ က်က္မွတ္ထားၾကေပါ့။ ခု ဆရာ ေျပာျပေနတာေတြက စာအုပ္ထဲမွာ မပါတဲ့ အေၾကာင္းအရာေတြ။ ဒါေတြဟာ မင္းတို႔အတြက္ မွတ္သားစရာေတြပဲ” ဟုဆိုပါသည္။

က်ေနာ္ ေက်ာင္းထြက္ၿပီးေနာက္ပိုင္း၊ အစိုးရဆန္႔ကၽင္ေရးသမားတဦး ျဖစ္လာခ်ိန္၌ ဆရာ ပင္စင္ယူၿပီးေနၿပီ။ ဆရာႏွင့္ ေတြ႔သည့္အခိုက္  ဆရာ့ကို ႏိုင္ငံေရးအေၾကာင္း စ,ေပးေတာ့၊ (မဆလ) ေခတ္၊ (မဆလ) စစ္အာဏာရွင္ အေၾကာင္းႏွင့္ ပတ္သက္၍ ဆရာက သံုးသပ္ျပရာ၊ က်ေနာ္ အံ့ၾသမိသည္။

ထိုစဥ္က ဧရာမ ပညာတတ္ပုဂၢိဳလ္ႀကီးမ်ား ဆိုသူမ်ားပင္လွ်င္ (ကိုယ္ကၽိဳးစီးပြား ေမွ်ာ္မွန္းခ်က္ေၾကာင့္ (မဆလ) စစ္အာဏာရွင္စနစ္ကို ရဲရဲမၾကည့္မိ၍လား၊ ႏိုင္ငံေရးမွာ ထိုင္းအ၍လား မသိ) စစ္အစိုးရ၏ လိမ္လံုး ညာလံုးမ်ားကို နားေယာင္ေနၾကခ်ိန္ ျဖစ္ပါသည္။ က်ေနာ့္ဆရာသည္ အိုမင္းရင့္ေရာ္ကာ အၿငိမ္းစားယူလိုက္ရသည့္အခ်ိန္အထိ အသိအျမင္ ရွင္သန္ေနသူပါ တကားဟူ၍ က်ေနာ္ မွတ္ခ်က္ခ်မိခဲ့ပါသည္။

ဤသို႔ဆိုရသည့္တိုင္ မိမိသင္ၾကားရေသာ ဘာသာရပ္မၽားႏွင့္ ပတ္သက္၍လည္းေကာင္း၊ မိမိ၏ အသိအျမင္ႏွင့္ ပတ္သက္၍လည္းေကာင္း၊ ဆက္လက္ရွင္သန္ေအာင္ ေလ့လာဆည္းပူးေသာ ေက်ာင္းဆရာမ်ားသည္ အနည္းစုသာ ျဖစ္ပါသည္။ သို႔ျဖစ္ရာ ေက်ာင္းဆရာ အမ်ားစုသည္ ေက်ာင္းဆရာဘဝမွာ ရွင္သန္မႈ မရွိေၾကာင္း ဝမ္းနည္းဖြယ္ရာေတြ႔ရပါသည္။

အလုပ္သမားသည္ အလုပ္ရွင္ သို႔မဟုတ္ အလုပ္ရွင္၏ ကိုယ္စားလွယ္ႏွင့္လည္းေကာင္း၊ မိမိ၏ ဘဝတူ အလုပ္သမားမ်ား ႏွင့္လည္းေကာ္ငး ေန႔စဥ္ ဆက္ဆံေနရသည္။ ကုန္သည္သည္ အရပ္တကာသို႔ ေရာက္ၿပီး၊ ေရာင္းသူ၊ ဝယ္သူ စားသံုးသူတို႔ႏွင့္ ေန႔စဥ္ ဆက္ဆံေနရသည္။ ဆရာဝန္၊ သူနာျပဳတို႔သည္ လူနာမ်ား၊ လူနာရွင္မ်ားႏွင့္ ေန႔စဥ္ ဆက္ဆံေနရသည္။ ထို႔အတူပင္ လယ္သမား၊ ရံုးလုပ္သား၊ ကုမၸဏီဝန္ထမ္း၊ အေရာင္းအကူ၊ ကားေမာင္းသမား စသည့္သူမ်ားသည္ ေန႔စဥ္ လုပ္ငန္းမ်ားတြင္ မိမိတို႔လုပ္ငန္းခြင္ႏွင့္ ဆက္စပ္ပတ္သက္ရာ ပုဂၢိဳလ္မ်ားႏွင့္ ဆက္ဆံေနရသည္။

ေက်ာင္းဆရာ (မူလတန္းမွ အထက္တန္းအထိ) သည္ ေန႔စဥ္ ကေလးသူငယ္မ်ားႏွင့္ ဆက္ဆံေနရၿပီး၊ လုပ္ခြင္သည္ ေက်ာင္းဝင္းႏွင့္ စာသင္ခန္းသာ ျဖစ္သည္။ “ဆရာျဖစ္”ရၿပီဟု မွတ္ယူၿပီး၊ မိမိ၏ပညာေရးကို ဆက္လက္ရွင္ သန္ေအာင္ မႀကိဳးပမ္းပါက ႏွစ္ေပါင္းမၽားစြာ က်င္လည္လာခဲ့ေသာ ဤပတ္ဝန္းက်င္မွာ အသိအျမင္ လူစဥ္မမွီသည့္အျဖစ္သို႔ ေရာက္သြားဖြယ္ ရွိပါသည္။

မွန္ေသာ သစၥာစကားကို ဆိုရပါလွ်င္၊ ဤသို႔ အသိအျမင္ လူစဥ္မမွီေတာ့ေသာ ေက်ာင္းဆရာမၽားကို (ဝမ္းနည္းဖြယ္ရာ) က်ေနာ္ ေတြ႔ဖူးခဲ့ပါေၾကာင္း။  

Credit  to : ကိုေမာင္ေမာင္လတ္

ၾကာဇံခ်က္

• 
  

  ၾကာဇံခ်က္
  
  ၾကာဆံခ်က္ ပူပူေလးပါ။ ေန႔လည္အစာေျပ အျဖစ္ပဲျဖစ္ျဖစ္၊ ထမင္းနဲ႔ တြဲဖက္ ဟင္းခ်ဳိအျဖစ္လည္း တြဲဖက္သံုးေဆာင္ႏုိင္ပါတယ္။ လုပ္ရလြယ္ျပီ စားလုိ႔လည္း ေကာင္းသည္မုိ႔ ခုပဲ ၾကာဇံခ်က္ ပူပူေလးကို တူတူ ခ်က္ၾကည္႔ရေအာင္…
  ပါ၀င္ပစၥည္းမ်ား
  
• ပဲၾကာဇံ – ၁၅က်ပ္သား (၂၄၀ ဂရမ္)
• ၾကက္ရုိး – ၃၀က်ပ္သား(၄၈၀ ဂရမ္)
• ငါးဖယ္ – ၁၀ က်ပ္သား (၁၆၀ ဂရမ္) Optional
• မွုိေျခာက္ – ၂က်ပ္သား (၃၂ ဂရမ္)
• ပဲေျခာက္ – ၂က်ပ္သား (၃၂ ဂရမ္)
• ပန္းေျခာက္ – ၂က်ပ္သား (၃၂ ဂရမ္)
• ငုန္းဥ – ၁၀လံုး (ေရျဖင္႔ က်က္ေအာင္ ျပဳတ္ျပီ အခြံႏႊာထားေပးပါ)
• ၾကက္သြန္နီ – ၃မႊာ (နွုတ္နွုတ္စဥ္းပါ)
• ၾကက္သြန္ျဖဴ – ၃မႊာ (နွုတ္နွုတ္စဥ္းပါ)
• နႏြင္းမွုန္႔ -  လက္ဖက္ရည္ဇြန္း တ၀က္
• ငရုတ္သီး အေရာင္တင္မွုန္႔ – စားပြဲတင္ဇြန္း ၁ဇြန္း
• ဆား – စားပြဲတင္ဇြန္း ၁ဇြန္း
• ငါးငံျပာရည္ – စားပြဲတင္ဇြန္း ၄ဇြန္း
• သၾကား – စားပြဲတင္ဇြန္း ၁ဇြန္း
• ဆီ – စားပြဲတင္ဇြန္း ၅ဇြန္း

ျပင္ဆင္ရန္ ပါ၀င္ပစၥည္းမ်ား

• ၾကက္သြန္နီ – ၅လံုး (ပါးပါးလွီးပါ)
• နံနံပင္ – စည္း၀က္ (ပါးပါးလွီးပါ)
• သံပရာသီး – ၄လံုး (၄စိပ္စိပ္ပါ)
• ငါးငံျပာရည္

ျပင္ဆင္နည္း
၁။ အရင္ဆံုး ပဲၾကာဇံ၊ မွုိေျခာက္၊ ပန္းေျခာက္၊ ပဲေျခာက္တုိ႔ကို ေရျဖင္႔ စိမ္ထားေပးပါ။
၂။ ဒယ္အုိးထဲ ေရ(၄လီတာ)ထည္႔ျပီ ၾကက္ရုိးမ်ားကို ျပဳတ္ထားပါ။

၃။ ေရ၃လီတာေလာက္က်န္လွ်င္ ၾကက္ရိုးျပဳတ္အုိးကို မီးပိတ္လိုက္ျပီ ၾကက္ရုိးမ်ားကို ျပန္ဆယ္ကာ၊ အေအးခံျပီ ၾကက္ရုိးမွ အသားမ်ား ႏႊင္းေပးပါ။
၄။ ငါးဖယ္ကို (ဆား(လက္ဖက္ရည္ဇြန္း ၁ဇြန္း)၊ ၾကက္သားမွုန္႔(လက္ဖက္ရည္ဇြန္း ၁ဇြန္း)၊ ငရုတ္သီးမွုန္႔ (လက္ဖက္ရည္ဇြန္း ၁ဇြန္း)) တုိ႔ျဖင္႔ သမေအာင္ ႏုယ္ျပီ ငါးဖယ္ကို အျပားေလးမ်ား လုပ္ေပးကာ ဆီမ်ားမ်ားျဖင္႔ ေၾကာေပးျပီ ပါးပါးလွီးေပးပါ။
၅။ ဒယ္ထဲ ဆီထည္႔ ဆီပူလာမွ ၾကက္သြန္ျဖဴ၊ ၾကက္သြန္နီကို ဆီသပ္ေပးပါ။

၅။ ထုိ႔ေနာက္ နႏြင္းမွုန္႔၊ အေရာင္တင္မွုန္႔တုိ႔ကို ထည္႔ျပီ အသားႏႊင္းထားေသာ ၾကက္သားမ်ားကို ထည္႔ေပးပါ။
၆။ အရသာအတြက္ ဆား(လက္ဖက္ရည္ဇြန္း ၁ဇြန္း) ထည္႔ျပီ ဆီျပန္လွ်င္မီးပိတ္လိုက္ပါ။

ရ။ ပန္းကန္ျပားတစ္ခုထဲ ပန္းေျခာက္၊ မွုိေျခာက္၊ ပဲေျခာက္၊ ငုန္းဥ၊ ၾကက္သားခ်က္၊ ငါးဖယ္ တုိ႔ကို ၾကာဇံခ်က္ ခ်က္ရန္ အသင္႔ျပင္ထားပါ။

ခ်က္ျပဳတ္နည္း
၁။ ၾကက္ျပဳတ္ရည္ကို ဆူေအာင္ ျပန္တည္ထားပါ။
၂။ ဆူလာလွ်င္ ၾကက္သား၊ မုွိေျခာက္၊ ပန္းေျခာက္၊ ပဲေျခာက္၊ ငါးဖယ္၊ ငုန္းဥ တုိ႔ကို ထည္႔ျပီ ၅မိန္ခန္႔ အဖံုးအုပ္ထားပါ။
၃။ အရသာအတြက္ ငါးငံျပာရည္၊ ဆား၊ သၾကား၊ တု႔ိကုိ ထည္႔ျပီ ေ၇ာေမႊလိုက္ပါ။ အရသာ အေနေတာ္လွ်င္ မီးပိတ္လိုက္ပါ။

၄။ ေစာက္ပန္းကန္တစ္ခုထဲ ၾကာဇံခ်က္ ေလာင္းထည္႔ အေပၚမွ ၾကက္သြန္နီ၊ နံနံပင္၊ သံပရာသီး ညွစ္ထည္႔ကာ ၾကာဇံခ်က္ ပူပူေလးကို သံုးေဆာင္လုိ႔ရပါျပီ…

မွတ္ခ်က္ ။ ။ ၾကာဇံခ်က္ကုိ ခ်က္ခ်င္း မသံုးေဆာင္ေသးလွ်င္ ၾကာဇံကို ခ်က္တဲ႔အခါ ထည္႔မခ်က္ပဲ သက္သက္အုိးျဖင္႔ ျပဳတ္ျပီ ဆယ္ထားပါ။ စားမွ ပန္းကန္ထဲ ၾကာဇံကို ထည္႔ျပီ ၾကာဇံခ်က္အရည္ျဖင္႔ တြဲဖက္ သံုးေဆာင္ပါ။

လိပ္ေခါင္းေရာဂါအတြက္

ေက်ာ္ေက်ာ္

အတြင္လိပ္ရွိတယ္။အစပ္စားရင္ ေသြးေတြအမ်ားၾကီးဆင္းတယ္။ အစပ္အပါအ၀င္ အစားအေသာက္ ေရွာင္ရလို႔ စိတ္ပ်က္မိတယ္။ ေဆးနည္းေကာင္းေလး ရွိရင္ေပးပါခင္ဗ်ာ။

ကိုေက်ာ္ေက်ာ္ေရ ေၿဖလိုက္ပါတယ္.........

ေဆးနည္းမွာ.......
ေဂြးပင္ ပင္စည္၏ အေခါက္အား ေရေႏြးၾကမ္းပန္းကန္လံုးတစ္လံုးစာမွ် ေထာင္းလို႔ ရနိုင္မည့္ အရြယ္အ အစား ေလာက္ခြာပါ။ ထိုအေခါက္အား အေပၚယံေခ်း(ဂ်ီး)မ်ား ေၿပာင္စင္သြားရုံေလာက္ ဓါးၿဖင့္ ခပ္ပါးပါး ၿခစ္ပစ္ လိုက္ၿပီး ငရုပ္ဆံုတြင္ ညက္ေနေအာင္ ေထာင္းပါ။

ၿပီးလွ်င္ ငါးရံ႕တစ္ေကာင္(တစ္ခါ ဝဝ စားနိုင္ရုံ) အား ၿပဳတ္ ၿပီး အသားထြင္ပါ။ အဆိုပါ ငါးရံ႕အသားႏွင့္ ေဂြးေခါက္ ေထာင္းအား အပူ အစပ္ဓါတ္မ်ား လံုးဝ မထည့္ဘဲ စားေကာင္းေအာင္ ေၾကာ္ေလွာ္ခ်က္ပါ။ ထို႔ေနာက္ ၎ဟင္းလ်ားအား ထမင္းႏွင့္ တဝၾကီး အားရပါးရ စားပစ္လိုက္ပါ။


(ဤေဆးနည္းအား ေစတနာအၿပည့္ၿဖင့္ ေၿပာၿပေပးခဲ့ေသာ ခရမ္းၿမိဳ႕ (၁၂)ရပ္ကြက္၊ စမ္းရြာပိုင္းမွ အဘ ဦးစိန္ေအးအား ေက်းဇူး အထူးတင္ရွိပါသည္။ ေနလင္းထြန္း......(ဒဂုံ) )

credit to ": ko min min Zaw

သြား

သြား

soe သြားဖံုးေရစီးကမ္ၿပိုရင္ ေဆးမီတိုရွိလာ

ဟုတ္ကဲ့ ေၿဖလိုက္ပါၿပီးခင္ဗ်ာ...
ီီီီီီ
ေဆးနည္းမွာ...........
သြားနာ၊သြားကိုက္၊သြားဖံုးေရာင္၊သြားပိုးစား၊ေရစီးကမ္းၿပိဳနာမ်ားအတြက္ ကန္႔ပလူ၊ငရုတ္ေကာင္း၊ ေက်ာက္ခ်ဥ္၊ ပရုတ္၊ ဇာတိပၹိဳလ္၊ ေလညွင္း၊ဒုတၳာ (၇)မ်ိဳးကို အမႈန္႔ၾကိတ္၍ သိပ္ပါ။

သြားဖံုးေရာင္ ေဆးနည္း
ဆားငါးပါး၊ဇဝက္သာတို႔ကို ပ်ားရည္ႏွင့္ လိမ္းေပးပါ။
(ဆားငါးပါး.....သိေႏၶာဆား၊ဆားပုပ္၊ဟင္းခ်က္ဆား၊႐ုကၡမူၿပာဆား၊ဘဂၤလိဆား)


သြားရင္းၿပည္ယိုေဆးနည္း
လက္ခ်ားမီးဖုတ္ၿပာကို လွ်ာ ႏွင့္ ပြတ္ေလ။
တစ္နည္း.. အုန္းသီးႏွင့္ ထန္လ်က္ကို စားေလ။




credit to : ko min min zaw

ေက်ာက္ကပ္သန္မာ လူက်န္းမာ

ေဆာင္းရာသီဝင္လာၿပီဆိုမွၿဖင့္ ၿမန္မာနိုင္ငံ တစ္ဝန္းလံုးမွာ ရွိတဲ့ ေဒသအလိုက္ ခ်မ္းေအးမႈဒဏ္ကို

အနည္းနဲ႔ အမ်ား ခံစားၾကရမွာ မလြဲမေသြ ၿဖစ္ပါတယ္။

  
  ေအးခ်မ္းတဲ့ ရာသီဒဏ္နဲ႔ အတူ သက္ရွိေတြရဲ႔ ဇီဝၿဖစ္စဥ္ေတြ ၊ ေၿပာင္းလဲမႈေတြ  ဟာလည္း

        
  ေႏွးေကြးလာတတ္တာ ဓမၼတာသာၿဖစ္ပါတယ္။ အထူးသၿဖင့္ သက္ရွိလူသားေတြ အတြက္ 

  အသက္ၾကီး ႐ြယ္အိုေတြနဲ႔ အားအင္ခ်ည့္နဲ႔ သူေတြက ပိုၿပီး အေအးဒဏ္ကို ခံစားရေလ့ ရွိၾကပါ

   
   တယ္။

တ႐ုတ္႐ိုးရာ တိုင္းရင္းေဆးပညာ အလိုအရ ယင္နဲ႔ ယန္ ဆိုတဲ့ အပူအေအးဓာတ္ေတြ အနက္ 

ယန္ဓာတ္ဟာသဘာဝနည္းအရ ကုန္ခမ္းတတ္တာဟာ ေဆာင္းရာသီမွာၿဖစ္တယ္လို႔ ယူဆ

ၾကပါတယ္။ ေ႐ွးေဟာင္းတ႐ုတ္႐ိုးရာ ေဆးပညာလက္စြဲက်မ္းေတြမွာလည္း ေအးတဲ့ရာသီမွာ 

ယန္ဓာတ္ေလ်ာ့နည္းသြားတတ္ေၾကာင္း ေဖာ္ၿပထားခဲ့ပါတယ္။

 

   
ယန္ဓာတ္ဟာ သူရိယေနမင္းၾကီးလို ကမၻာကို အပူနဲ႔ အလင္းေရာင္ေပးစြမ္းနိုင္တဲ့ခႏၶာကိုယ္တြင္းက

ဓာတ္တစ္ခုၿဖစ္ပါတယ္။ ေနမင္းၾကီးမရွိရင္ သဘာဝအလင္းေရာင္ မရွိသလို၊ သဘာဝ အပူဓာတ္

မရနိုင္တဲ့အတြက္ ကမၻာေပၚမွာရွိတဲ့ သက္ရွိေတြ အာလံုး အသက္ရွင္ေနနိုင္ေတာ့မွာ မဟုတ္ပါဘူး။ 

 
ဒီလိုပဲ ယန္ဓာတ္မရွိရင္လဲ လူသားတစ္ဦးဟာ အသက္ရွင္ဖို႔ ခဲယဥ္းပါတယ္တဲ့။

     
တ႐ုတ္႐ိုးရာေဆးပညာအလိုမွာ ယန္ဓာတ္ဟာ ခႏၶာကိုယ္ အတြင္း အဂၤါအစိတ္အပိုင္းတစ္ခုၿဖစ္တဲ့

ေက်ာက္ကပ္က ထုတ္ေပးတာလို႔ ဆိုပါတယ္။ ေက်ာက္ကပ္ဟာ အပူဓာတ္ ေပးစြမ္းနိုင္တဲ့

ေမြးရာပါ အဂၤါအစိတ္အပိုင္းတစ္ခုၿဖစ္လို႔ အသက္ရွင္ေရး အတြက္ မရွိမၿဖစ္ လိုအပ္လွပါတယ္။

မ်ိဳးပြားတာဝန္ကို ထမ္းေဆာင္ရာမွာလည္း ေက်ာက္ကပ္က ဦးေဆာင္ေပးၿပီး အာဟာရဓာတ္

ၿဖစ္တဲ့ အဆီအႏွစ္ေတြစုေဝးရာလည္း ၿဖစ္ပါသတဲ့။

             

  လူတစ္ေယာက္ရဲ႔ က်န္းမာေရးအေၿခအေနဟာလည္း ေက်ာက္ကပ္ေကာင္း မေကာင္းေပၚမွာ

  မူတည္ေနတယ္လို႔ သိရပါတယ္။ ေက်ာက္ကပ္ေတြ အလုပ္ေကာင္းေကာင္း လုပ္ရင္ လူလည္း

          
   က်န္းမာမယ္ အလုပ္ေကာင္းေကာင္း မလုပ္ရင္ လူလည္း ခ်ဴခ်ာလာ ပါေရာတဲ့။

ေအးခ်မ္းလွတဲ့ရာသီမွာ အေအးဒဏ္ခံနိုင္ဖို႔ ခႏၶာကိုယ္ တစ္ခုလံုးရဲ႔ စြမ္းရည္နဲ႔ ကယ္လိုရီဓာတ္ေတြ 

ၿပည့္ဝဖို႔လိုပါတယ္။ ကယ္လိုရီ ဓာတ္အလံုအေလာက္ မရွိရင္ အခ်မ္းဒဏ္ကို မခုခံနိုင္ေတာ့ပါဘူး။

လူတစ္ေယာက္ဟာ သူရဲ႔ ေက်ာက္ကပ္ေတြ ေကာင္းေကာင္းအလုပ္မလုပ္နိုင္ရင္ယန္ဓာတ္

နည္းပါးၿပီးမူးေဝၿခင္း၊ရင္တုန္ၿခင္း၊ အသက္႐ွဴက်ပ္ၿခင္း၊ခါးနာၿခင္း၊ဆီးသြားရတာ မဝၿခင္း 

စတဲ့ေရာဂါ လကၡဏာေတြ ခံစားရတတ္ပါတယ္။

ဒါေၾကာင့္ ေက်ာက္ကပ္သန္မာေအာင္ က်န္းမာေရး ေလ့က်င္ခန္းေတြ လုပ္ေပးဖို႔ လိုလာပါတယ္။

ေက်ာက္ကပ္သန္မာေအာင္ ေလ့က်င့္ခန္းေတြ ၿပဳလုပ္ေပးၿခင္း တၿခားေရာဂါေတြ

မၿဖစ္ေအာင္လည္း ကာကြယ္ေပးနိုင္ပါတယ္။ တ႐ုတ္႐ိုးရာတိုင္းရင္းေဆးမွာ ေက်ာက္ကပ္ 

သန္မာေအာင္လုပ္တဲ့ နည္းေတြ အမ်ိဳးမ်ိဳးရွိပါတယ္။ ေဆာင္းရာသီမွာ ေန႔တာတိုၿပီး ည

တာရွည္ေလ့ရွိတာ သတိထားမိၾကပါလိမ့္မယ္။

ဒါေၾကာင့္ ညဘက္ ေစာေစာအိပ္ၿပီး နံနက္ကို ေနာက္က်ၿပီးမွ အိပ္ရာက ထပါ။အိပ္ရာက 

နိုးတာနဲ႔ ေနေရာင္ၿခည္ကို ရယူၿပီး ေနေရာင္ေအာက္မွာ ေနပူစာ လွုံေပးပါ။

ကယ္လိုရီဓာတ္မ်ားမ်ားပါတဲ့ အစားအစာေတြ မ်ားမ်ားစားေပးပါ။ အကၤ်ီအဝတ္အစားေတြကို 

က်ပ္က်ပ္မဝတ္ဘဲ ပြေရာင္းၿပီးထူထဲတဲ့ အဝတ္အစားေတြ ဝတ္ဆင္သင့္ေၾကာင္းလည္း 

အၾကံေပးထားပါတယ္။ အသက္ၾကီးသူ၊ အားနည္းသူေတြအတြက္ေက်ာက္ကပ္ကို

အားအင္ၿပည့္ၿဖိဳးေစနိုင္တဲ့ အစားအစာေတြ စားေပးရပါတယ္။

အဲဒါေတြကေတာ့ ဆိတ္သားၿပဳတ္ေၾကာ္၊ သိုးသားကင္၊ ၾကက္စြပ္ၿပဳတ္ရည္၊ ဘဲသားတို႔ပါပဲ။

ေဆာင္ရာသီမွာ ေက်ာက္ကပ္သန္မာေအာင္ ေလ့က်င့္နည္းေတြ ကေတာ့ေအာက္ပါ အတိုင္းပါပဲ။

(၁)ေလ့က်င့္ခန္း

   
ေၿခႏွစ္ေခ်ာင္းကို တစ္ထြာခန္႔ ခြာလ်က္ မတ္တတ္ရပ္ပါ။လက္ႏွစ္ဘက္ကို ဆန္႔လ်က္ 

ၿဖည္းၿဖည္းခ်င္း အေပၚသို႔ ေၿမွာက္ပါ။ေခါင္းေပၚေရာက္တဲ့ အခါၿပန္ၿပီး မူလေနရာကို 

ၿဖည္းညင္းစြာ ခ်ထားပါ။ ေလးၾကိမ္ၿပဳလုပ္ပါ။တစ္ေန႔လွ်င္ ေလးေက်ာ့ေလ့က်င့္ေပးပါ။    

သတိၿပဳရန္မွာ

ေလ့က်င့္ခန္း(၁)ကို မၿပဳလုပ္မီ အေၾကာမ်ား ေၿဖေလွ်ာ့လ်က္ သက္သက္သာသာေနပါ။ 

လက္ႏွစ္ဖက္ဆန္႔လ်က္ ေခါင္းေပၚေရာက္ေအာင္ေၿမွာက္သည္အခါ အသက္ကို ႐ွဴသြင္းပါ။

ၿပန္ခ်သည့္အခါ အသက္ကို ႐ွဴထုတ္ပါ။ ေလ့က်င့္ခန္းကို ၿဖည္းၿဖည္းႏွင့္ ညင္သာစြာၿပဳလုပ္ပါ။

အေၾကာအဆစ္မ်ား ေၿဖေလွ်ာ့လ်က္၊ ေသြးလွည့္ပတ္မႈကို လွု႔ံေဆာ္ေပးသၿဖင့္ 

ခႏၶာကိုယ္လိုအပ္ေသာ အားအင္ႏွင့္ ေက်ာက္ကပ္သန္မာမႈကို ေပးပါသည္။

ေမာပန္မႈ ကိုလည္း ေၿပေပ်ာက္ေစပါသည္။

(၂)ေလ့က်င့္ခန္း

ေၿခႏွစ္ေခ်ာင္းခ်လ်က္ မတ္မတ္ထိုင္ပါ။ ဘယ္ေပါင္ေပၚ ဘယ္လက္၊ ညာေပါင္ေပၚ 

ညာလက္တင္ထားပါ။ ဘယ္လက္ကို တံေတာင္ဆစ္ေကြးလ်က္ေလထဲထြင္

ပစၥည္းတစ္ခုခုကို ေၿမွာက္လိုက္ ခ်လိုက္ လုပ္သကဲ့သို႔ လက္ကို လက္ဖဝါးအထက္သို႔ လွန္လ်က္ 

အထက္ ေအာက္လွုပ္ရွားပါ။ၿပီးလွ်င္ ညာလက္ကို ဘယ္လက္အတိုင္း လွုပ္ရွားပါ။

ေလ့က်င့္ခန္းကို တစ္ေန႔လွ်င္ ေလးၾကိမ္ၿပဳလုပ္ပါ။

သတိၿပဳရန္

ေလထဲတြင္ လက္ကို လွုပ္ရွားေနစဥ္ အသက္ကို ႐ွဴသြင္းလ်က္ လက္ကို ေပါင္ေပၚသို႔ 

ၿပန္ခ်ထားသည့္ အခါတြင္မွ အသက္ကို ႐ွဴထုတ္ပါ။

(၃)ေလ့က်င့္ခန္း

ေလ့က်င့္ခန္း(၂)မွာ ကဲ့သို႔ ေၿခႏွစ္ေခ်ာင္း တြဲေလာင္းခ်ထိုင္ပါ။ၿပီးလွ်င္ ကိုယ္ကို

တည့္မတ္ထားလ်က္ ခါးမွ ဘယ္ဘက္တစ္ၾကိမ္၊ညာဘက္ တစ္ၾကိမ္ ေလးၾကိမ္စီ လွည့္ေပးပါ။

ၿပီးလွ်င္ ေၿခေထာက္ကို ဘယ္ညာလႊဲေပးပါ။မိမိႏိုင္သေလာက္ ေလ့က်င့္မႈအၾကိမ္ကို 

ၿပဳလုပ္ေလ့က်င့္ပါ။

သတိၿပဳရန္

ကိုယ္ကို ဘယ္ညာလွည့္ရာတြင္ အေၾကာမ်ား ေၿဖေလ်ာ့ထားလ်က္ ၿဖည္းညင္းစြာ လွည့္ေပးပါ။ 

ကိုယ္ကို ဘယ္ညာလွည့္ေပးၿခင္းသည္ေက်ာက္ကပ္ကို သန္မာေစ႐ုံသာမကေက်ာဘက္ရွိ

ၾကြက္သားမ်ားကိုပါ အေထာက္အကူၿဖစ္ေစပါသည္။

(၄)ေလ့က်င့္ခန္း

မတ္မတ္ထိုင္လ်က္ လက္ဖဝါးႏွစ္ဖက္ကို ပူေႏြးလာသည္အထိ ပြတ္ေပးပါ။ ၿပီးလွ်င္ ေက်ာဘတ္သို႔ 

လက္ဖဝါးၿဖင့္ အထက္ေအာက္ ပြတ္ေပးပါ။ေက်ာတစ္ေလွ်ာက္ ပူေႏြးမႈ ခံစားရသကဲ့သို႔

ေက်ာက္ကပ္ကိုပါ အပူဓာတ္ရေစပါသည္။ထိုအၿပင္ ေက်ာၿပင္ရွိ ၾကြက္သားမ်ားသန္မာေစၿပီး

ေသြးလွည့္ပတ္မႈကိုပါ ေကာင္းေစပါသည္။ ၾကြက္သားႏွင့္ အဆစ္မ်ားလည္း ေၿပေလ်ာ့ေစပါသည္။

(၅)ေလ့က်င့္ခန္း

ေပါင္ႏွစ္ခုကို ပူးကပ္ထားၿပီး မတ္တပ္ရပ္ပါ။ ေၿခမ်က္စိခ်င္းထိေနပါေစ။ လက္ေကာက္ဝတ္ခ်င္း 

ယွက္လ်က္ ရင္ဘတ္ေရွ့တြင္ ထားၿပီး လက္မ်ားကို ေခါင္းေက်ာ္သည္ထိ ေၿမွာက္တင္ပါ။ ၿပီးလွ်င္ 

ခါးမွ ေကြးလ်က္ လက္ဖ်ားႏွင့္ ေၿမၾကီးထိေအာင္ေရွ့သို႔ ကုန္းခ်ပါ။ၿပီးလွ်င္ဒူးကို လက္ႏွင့္ 

ပိုက္လ်က္ ေဆာင့္ေၾကာင့္ ထိုင္လိုက္ပါ။ ေလ့က်င့္ခန္းကို ၁၀ၾကိမ္ၿပဳလုပ္ပါ။

ေဖာ္ၿပပါ ေလ့က်င့္ခန္းမ်ားသည္ ေက်ာက္ကပ္မ်ား သန္မာေစ႐ံုသာမက ခႏၶာကိုယ္အတြက္ 

လိုအပ္ေသာ စြမ္းရည္မ်ား တိုးတက္ ေစပါသည္။ ေသြးလွည့္ပတ္မႈကို ေကာင္းေစသည့္

အတြက္ ေဆာင္းရာသီကဲ့သို႔ ေအးခ်မ္းသည့္ အခ်ိန္တြင္ ေႏြးေထြးမႈကို ေပးပါသည္။

ထို႔အၿပင္ ေက်ာက္ကပ္ ၊ ဆီးအိမ္မ်ားႏွင့္ ပတ္သက္ေသာ ေရာဂါမ်ားၿဖစ္သည့္ ခါးနာၿခင္း ၊ 

ဒူးေရာင္ၿခင္း၊ ပန္းေသၿခင္း၊ အမ်ိဳးသမီးမ်ား မီးယပ္အၿဖဴဆင္းၿခင္း၊ မူးေဝၿခင္း 

အစရွိသည့္ ေဝဒနာမ်ားကို သက္သာ ေပ်ာက္ကင္းေစနိုင္ေၾကာင္း သိရပါသည္။

ေဒါက္တာေအာင္နိုင္

(ေဆးသုေတသန)

ေက်ာက္ကပ္ေရာဂါအတြက္  ကုနည္း

သလင္းေက်ာက္ေလးနဲ႔ ေက်ာက္ကပ္ေနရာကို ကပ္လိုက္ ခြာလိုက္ လုပ္ေပးပါ။ 

သလင္းေက်ာက္နဲ႔ ေရာဂါေနရာကို တစ္မိနစ္တိတိ ထိေပးပါ။ တစ္မိနစ္ၿပည့္လွ်င္ ခြာလိုက္ 

၊ေနာက္ၿပန္ကပ္လိုက္ၿပဳလုပ္ေပးပါ။ ဒီနည္းသည္ ေရာဂါေဝဒနာ သက္သာလာသည့္ ကို

ေတြ႕ရပါမည္။

(သလင္းေက်ာက္ဟာ ေၿမထြက္ေက်ာက္မ်ိဳးတြင္ အၿခားေရာင္ၿခည္ေရာင္စဥ္ကို

ေဘးၿဖာထုတ္ေပးပါတယ္။တစ္ၿခား ေၿမထြက္ေက်ာက္မ်ိဳးေတြဟာ သူတို႔ေရာင္ၿခည္ 

အတြင္းေဝ့ဝင္ပါတယ္။ေရာင္စဥ္တိုင္းကိရိယာနဲ႔ ၾကည့္ရင္ ထင္းရွားစြာေတြ႕နိုင္ပါသည္။)

  

သလင္းေက်ာက္ကို ဂ်ပန္ေတြဟာ ဒါေၾကာင့္ လည္ဆြဲ အၿဖစ္ ဝတ္ဆင္ၾကပါတယ္။

   

        ဆရာသာဂဒိုး

(စူလာနဖာႏွင့္ ေဆးနည္း ေဆးပင္မ်ား၂)

က်န္းမာၾကပါေစ………………..သိန္းေဇာ္

ဆီးခ်ိဳ ႏွင့္ ႏွလံုးေရာဂါ

ဆီးခ်ိဳ ႏွင့္ ႏွလံုးေရာဂါ ကာကြယ္လိုသူမ်ားအတြက္ အစြမ္းလည္းထက္ အရသာလည္းရွိေသာ ဓာတ္စာတစ္ခု
[By Zayar Myatkhaing]
Almond ဟုေခၚေသာ အခြံမာသီး အဆန္မ်ား ပံုမွန္ စားသံုးေပးျခင္းသည္ ဆီးခ်ိဳေရာဂါ ႏွင့္ ႏွလံုးေသြးေၾကာဆိုင္ရာ ေရာဂါမ်ားကို သိသာစြာ ေလွ်ာ့ခ်ႏိုင္ေၾကာင္း အေမရိကန္ သုေတသီမ်ား၏ ေနာက္ဆံုး သုေတသနရလဒ္ တစ္ခုအရ ေတြ႔ရွိ အတည္ျပဳႏိုင္ခဲ့သည္။ Al...mond ေခၚ အခြံမာသီး အဆန္မ်ားဆိုသည္မွာ ေခ်ာကလက္မ်ားတြင္ ပါရွိတတ္ေသာ ဆိမ့္သည့္ အရသာ ရွိေသာ အဆန္မ်ား ျဖစ္သည္။

ရက္သတၱ ၁၆ ပတ္ေက်ာ္ ၾကာျမင့္ခဲ့ေသာ အဆိုပါ သုေတသနတြင္ ပါ၀င္ အစမ္းသပ္ခံသူမ်ားသည္ တစ္ေန႔တာ အစားအေသာက္အားလံုး၏ ၂၀% အျဖစ္ အခြံမာသီး အဆန္မ်ားအား စားသံုးခဲ့ၾကသည္။ ၄င္းတို႔၏ ေသြးတြင္းရွိ LDL-cholesterol ေခၚ မေကာင္းေသာ ကိုလက္စထေရာ အဆီဓာတ္မ်ား သိသာစြာ က်ဆင္းသြားျပီး ဆီးခ်ိဳ ျဖစ္ေစမွဳကို ကာကြယ္ေပးေသာ အင္ဆူလင္ ေဟာ္မုန္း၏ စြမ္းရည္ (insulin sensitivity) ကိုပါ အထူးေကာင္းမြန္ေစေၾကာင္း သိပၸံနည္းက် စမ္းသပ္ အတည္ျပဳ ႏိုင္ခဲ့သည္။ ထိုသို႔ေသာ အရည္အေသြး အာနိသင္မ်ားေၾကာင့္ အခြံမာသီး အဆန္မ်ား ပံုမွန္ စားသံုးေပးျခင္းသည္ ဆီးခ်ိဳေရာဂါ ႏွင့္ ႏွလံုးေသြးေၾကာဆိုင္ရာ ေရာဂါမ်ားကို ကာကြယ္ရာ ေရာက္ေစသည္ဟု အေမရိကန္ က်န္းမာေရး ပညာရွင္မ်ားက ေျပာျပခဲ့သည္။



ယခုေတြ႔ရွိခ်က္ ရလဒ္ႏွင့္ ပတ္သက္၍ နာမည္ေက်ာ္ အေမရိကန္ က်န္းမာေရး မီဒီယာတစ္ခုျဖစ္ေသာ Hive Health Media မွ "ယေန႔ေခတ္တြင္ အေမရိကန္ ႏိုင္ငံသားမ်ားထဲမွ ၁၆ သန္းသည္ ဆီးခ်ိဳေရာဂါ ၀င္ေတာ့မည့္ အေနအထား ရွိေနေပရာ Almond အဆန္မ်ားကို ပံုမွန္ အစားအေသာက္ထဲတြင္ ေန႔စဥ္ ထည့္စားေပးျခင္းျဖင့္ ဤအေနအထားကို တားဆီးကာကြယ္ႏိုင္မည္ဟု ေမွ်ာ္လင့္ပါသည္" ဟု ၄င္းတို႔၏ ၀က္ဘ္ဆိုက္တြင္ ေရးသားေဖာ္ျပခဲ့သည္။
Written by : ေဒါက္တာသီဟသစ္

SIM Card အေၾကာင္း သိေကာင္းစရာ

SIM ဆိုတာ မိုဘုိင္းဖုန္းေတြနဲ႔ ကြန္ပ်ဴတာေတြလိုမ်ိဳး စက္ပစၥည္းေတြမွာ Subscriber ေတြအသံုးျပဳႏိုင္ဖုိ႔ ID အလိုက္ တိုက္ဆိုင္စစ္ေဆးတဲ့ သက္ဆိုင္ရာ key ေတြနဲ႔ International Mobile Subscriber Identity (IMSI) တို႔ကို လံုၿခံဳစြာထိန္းသိမ္းထားႏိုင္တဲ့ Integrated Circuit တစ္ခုပဲျဖစ္ပါတယ္။ Subscriber Identity Module ( Subscriber Identification Module) ရဲ႕အတိုေကာက္ပါ။

လြယ္လြယ္ကူကူသယ္ေဆာင္ႏုိင္တဲ့ memory chip အမ်ိဳးအစား ျဖစ္ၿပီး GSM (Global System for Mobile Communications) network မွာသံုးတဲ့ cell phone ေတြမွာ အသံုးမ်ားပါတယ္။

SIM Card ေတြကို H1, H2, H3,H4 ဆိုၿပီးအမ်ိဳးအစားေလးမ်ိဳးခြဲျခားထား ပါတယ္။

H1= Normal Network

H2= Better Network , Means Strong

H3= More Better Network , Means Stronger

H4= Normal, Better, More Better Is Nothing In Front OF This Sim

မ်ားေသာအားျဖင့္ေတာ့ H4 SIM ေတြကို အဖြဲ႕အစည္းေတြနဲ႔ စစ္ဘက္မွ အေရးႀကီး ပုဂၢိဳလ္ေတြအတြက္ ထုတ္လုပ္ေလ့ရွိပါတယ္။ မိုဘိုင္းကုမၸဏီေတြဟာ User တိုင္းအတြက္ H4 SIM ေတြ ထုတ္ေပးေလ့ မရွိပါဘူး၊ ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ ဒီ Card ေတြက bandwidth ပိုစားလို႔ ျဖစ္ပါတယ္။ ကိုယ္ ဘယ္ SIM card အမ်ိဳးအစားကို အသံုးျပဳေနသလဲ သိခ်င္ရင္ SIM card ရဲ႕ ေက်ာဘက္မွာပါတဲ့ Sim No. နဲ႔ Sim Type ကိုၾကည့္ၿပီး သိႏိုင္ပါတယ္။

SIM card အရြယ္အစားအမ်ိဳးမ်ိဳးရွိၿပီး ဖုန္းအမ်ားစုကေတာ့ mini-SIM ဒါမွမဟုတ္ micro-SIM card ေတြကို အသံုးျပဳပါတယ္။ mini-SIM ရဲ႕အရြယ္အစားက 25mm x 15 mm ရွိၿပီး micro-SIM ကေတာ့ 15 mm x 12 mm ရွိပါတယ္။ card အရြယ္အစားအားလံုးဟာ 0.76 mm အထူရွိပါတယ္။ ဘယ္အရြယ္အစား Sim card မ်ိဳးမဆို သူ႔မွာပါ၀င္တဲ့ microchip က အရြယ္အစားနဲ႔လုပ္ေဆာင္ပံု အတူတူပဲျဖစ္တဲ့အတြက္ အရြယ္အစားေသးတဲ့ card ေတြကိုလည္း (အံ၀င္ဂြင္က်သာတပ္ဆင္ရင္) card အႀကီးသံုးတဲ့ ဖုန္းေတြမွာပါ သံုးစြဲႏိုင္ပါတယ္။

SIM card ေတြမွာ User ရဲ႕အခ်က္အလက္ေတြနဲ႔ call log ေတြ ဖုန္းအ၀င္အထြက္မွတ္တမ္းေတြကို တျခားသူေတြ မသိရွိႏိုင္ေစမယ့္ လံုၿခံဳေရးအစီအမံတစ္ရပ္လည္းပါ၀င္ပါတယ္။ SIM card ကို lock ခ်ထားႏိုင္ၿပီး PIN လို႔ ေခၚတဲ့ Personal Identification Number ကို သိရွိသူမွသာ SIM card ကိုအသံုးျပဳႏိုင္မွာျဖစ္ပါတယ္။ SIM card ကိုသာ Lock လုပ္ထားမယ္ဆိုရင္ ကိုယ့္ဖုန္းအခိုးခံရရင္ေတာင္ PIN ကုိ မသိဘဲ SIM card ကို အသံုးျပဳႏိုင္မွာ မဟုတ္သလို (SIM card ထဲမွာရွိတဲ့) ကိုယ့္အခ်က္အလက္ေတြကိုလည္း ရယူႏိုင္မွာမဟုတ္ပါဘူး။

Tech & Security NewsRef: google+

ခုႏွစ္ရက္အတြင္း ဆယ္ေပါင္ ႏွင့္အထက္ အဆီခ် Diet Program

အဆီက်ဟင္းရည္ ခ်က္နည္း

ၾကက္သြန္နီဥၾကီး 6 လံုး
ငရုတ္သီးပြ (အစိမ္း) 2 ခု
ခရမ္းခ်ဥ္သီး 6 လံုး
တ၇ုတ္ နံနံပင္
ေဂၚဖီထုပ္ 1 လံုး
Lapton Omon Soup Mix တစ္ထုပ္ (လိုအပ္လွ်င္ စြပ္ျပဳတ္အခဲ (၁-၂) ခဲ)
အရသာရွိေစရန္ ဆား၊ ငရုတ္ေကာင္း၊ မဆလာ၊ အေမႊးအၾကိဳင္ လိုအပ္သလိုထည့္ပါ။ (တုန္ယမ္း ခ်ဥ္စပ္ အႏွစ္နဲ႔ တြဲဖက္ခ်က္လွ်င္လည္းရပါသည္… က်ြန္ေတာ္ကေတာ့ တုန္ယမ္းႏွင့္တြဲခ်က္ပါသည္…. အနံအသက္ အေတာ္သက္သာသည္ကို ေတြ႔ရပါသည္..)

အသီးအရြက္မ်ားကို အရြယ္ေတာ္ အတံုးမ်ားျဖစ္ေအာင္ျဖတ္ပါ။ ေရဖံုးေအာင္ထည့္ပါ။ သစ္သီး၊ ဟင္းသီးဟင္းရြက္မွ ရေသာအရည္မ်ားကို ထည့္ျခင္းျဖင့္လည္း အနံ႕ႏွင့္ အရသာကို ပိုမိုေကာင္းမြန္ေစပါသည္။
ပြက္ပြက္ဆူ အေနအထားမွာ ၁၀ မိနစ္ခန္႔ ထားပါ။ ထို႕ေနာက္ မီးေလွ်ာ့ၿပီး ဟင္းသီးဟင္းရြက္ မ်ားကို ႏူးနပ္သည္အထိ ခ်က္ပါ။

အထက္ပါအဆီက်ဟင္းရည္ကို အခ်ိန္မေရြး၊ စားခ်င္သေလာက္ စားသံုးႏုိင္ပါသည္။ ဤဟင္းရည္ကို စားသံုးျခင္းျဖင့္ ကယ္လိုရီမ်ားမတိုးလာႏိုင္ပါ။ မ်ားမ်ားစားေလ အေလးခ်ိန္ပိုေလ်ာ့ႏိုင္ေလျဖစ္ပါသည္။ အလြန္ၾကာရွည္စြာစားသံုးလွ်င္မူ အာဟာရခ်ိဳ႕တဲ့ျခင္းျဖစ္လာႏိုင္ပါသည္။ ေန႕လည္ပိုင္းမ်ားတြင္ အျပင္သြားေနရမည္ ဆိုပါက ထမင္းခ်ိဳင့္ထဲထည့္၍ သယ္ယူသံုးေဆာင္ႏိုင္ပါသည္။

(၇) ရက္စားသံုးနည္းအစီအစဥ္ကို သင္အဆင္ေျပသလို စားသံုးႏိုင္ပါသည္။ အၫႊန္းအတိုင္း တိက်စြာလိုက္နာပါက သင့္ခႏၶာကိုယ္အတြင္းရွိ အညစ္အေၾကးမ်ား သန္႕စင္သြားပါ လိမ့္မည္။ ေပ့ါပါး က်န္းမာျခင္း ကိုလည္း ခံစားရပါလိမ့္မည္။

ဤအစီအစဥ္ကို ရက္အနည္းငယ္အတြင္းမွပါပင္ ေပါ့ပါးလာသည္ကို ေတြ႕ရမည္ျဖစ္ၿပီး ခြန္အားမ်ားလည္း ရွိလာမည္ျဖစ္သည္။ ဤအစီအစဥ္ကို သင္စားႏိုင္သေလာက္အခ်ိန္အထိ ၾကာရွည္စြာစားသံုးႏိုင္ပါသည္။ ဤစားသံုးနည္းသည္ အဆီမ်ားကို လွ်င္ျမန္စြာ ေခ်ဖ်က္ႏိုင္သည့္နည္း ျဖစ္ၿပီး အဓိကလွ်ိဳ႕၀ွက္ခ်က္မွာ ကယ္လိုရီမ်ားကို သင္စားသံုးႏိုင္သည့္ပမာဏထက္ပို၍ ေခ်ဖ်က္ႏိုင္ျခင္းျဖစ္ပါသည္။
ဤစားသံုးနည္းကို စားသံုးေနခ်ိန္အတြင္း ကိုယ္ခႏၶာအတြင္းရွိအဆီမ်ားကို ဖယ္ရွားေနသည့္ ကာလျဖစ္ေသာေၾကာင့္ အရက္၊ ယမကာေသာက္ျခင္း မသင့္ေလ်ာ္ပါ။ ဤဟင္းရည္စားသံုးျခင္းကို အနည္းဆံုး ၂၄ နာရီခြာ၍ ရပ္ၿပီးမွ အရက္ သံုးေဆာင္သင့္ပါသည္။
လူတစ္ဦးစီ၏ အစာေခ်ဖ်က္စနစ္မတူညီေသာေၾကာင့္ ဤစားသံုးနည္း၏ လူတစ္ဦးစီေပၚ သက္ေရာက္မႈမွာလည္း ကြဲဲျပားႏိုင္ပါသည္။ ဤစားသံုးနည္းကိုစတင္ၿပီး ရက္အနည္းငယ္အတြင္း သင္၏၀မ္းဗိုက္လႈပ္ရွားမႈအေျခအေန ေျပာင္းလဲခဲ့ပါက bran ႏွင့္ fibre ကိုတစ္ခြက္စာစားသံုးႏိုင္ပါသည္။ ဤ (၇) ရက္အတြင္း ဘလက္ေကာ္ဖီ သံုးေဆာင္ႏိုင္ေသာ္လည္း ေကာ္ဖီမွ ကဖိန္းဓာတ္ကို မလိုအပ္ေတာ့ေၾကာင္း (၃) ရက္အၾကာတြင္ေတြ႕ရလိမ့္မည္။

အထူးေရွာင္ၾကဥ္ရန္

ေပါင္မုန္႕၊ အရက္ႏွင့္ ဂက္စ္ပါေသာ အခ်ိဳရည္မ်ားကို ေရွာင္ရပါမည္။ ေရ၊ အခ်ိဳမပါေသာ လက္ဖက္ရည္၊ ဘလက္ေကာ္ဖီ၊ အခ်ိဳမပါေသာ အသီးေဖ်ာ္ရည္မ်ားႏွင့္ အဆီဖယ္ထုတ္ထားေသာ ႏြားႏို႕တုိ႕ကို သံုးေဆာင္ႏိုင္ပါသည္။ အေရခြံမပါေသာ ၾကက္သားျပဳတ္ (သို႕) ၾကက္သားကင္ကို အမဲသားအစား သံုးေဆာင္ႏိုင္ပါသည္။ သင္ပိုမိုႏွစ္သက္မည္ဆိုပါက အမဲသားစားရမည့္တစ္ရက္ကို ငါးျပဳတ္ႏွင့္ အစားထိုးႏိုင္ပါသည္။ ေနာက္တစ္ရက္မွာေတာ့ အမဲသားမွာပါတဲ့ ပရိုတင္းဓာတ္ကို သင္လိုပါလိမ့္မည္။
ဤအဆီက်ဟင္းရည္ကို ဆာေလာင္သည့္ အခ်ိန္တိုင္း၊ ၾကိဳက္သေလာက္ ထပ္ကာထပ္ကာ စားသံုးႏိုင္ပါသည္။ ဤဟင္းရည္ကို စားသံုးျခင္းျဖင့္ ကယ္လိုရီမတိုးလာႏိုင္ပါ။ မ်ားမ်ားစားေလ မ်ားမ်ား အေလးခ်ိန္ ပိုေလ်ာ့ေလျဖစ္ပါသည္။
မည္သည့္ေဆး၀ါးမဆို ဤစားသံုးနည္းအစီအစဥ္ျဖင့္ အႏၱရာယ္မျဖစ္လာႏိုင္ပါ။ သင္လိုသေလာက္အခ်ိန္ ကာလအထိ ဤအစီအစဥ္ကို အသံုးျပဳႏိုင္ပါသည္။ စိတ္ပိုင္း၊ ရုပ္ပိုင္းဆုိင္ရာ ေျပာင္းလဲမႈကို သင္ကိုယ္ေတြ႕ခံစားၾကည့္ပါ။

Satred Heart Hospital မွ ခြဲစိတ္ကုသမႈမခံယူမီ ကိုယ္အေလးခ်ိန္လ်င္ျမန္စြာက်ဆင္းရန္ လိုအပ္ေသာ အ၀လြန္လူနာမ်ားအတြက္ အသံုးျပဳသည္။

ပထမေန႔

သစ္သီးမ်ားအားလံုး (ငွက္ေပ်ာသီးမွအပ)၊ ပထမေန႕တြင္ငွက္ေပ်ာသီးမွ အပ၊ အျခားသစ္သီးမ်ားအားလံုးကို စားသံုးႏိုင္ပါသည္။ သခြားေမႊးသီးႏွင့္ ဖရဲသီးမ်ားမွာ အျခားသစ္သီးမ်ားထက္ ကယ္လိုရီပါ၀င္မႈ ေလ်ာ့နည္းပါသည္။ ပထမေန႕တြင္အဆီက်ဟင္းရည္ႏွင့္ သစ္သီးမ်ားကိုသာ စားသံုးခြင့္ရွိပါသည္။ အခ်ိဳမပါေသာ လက္ဖက္ရည္၊ cranberry juice ႏွင့္ေရကို ေသာက္သံုးႏိုင္ပါသည္။ (က်ြန္ေတာ့ တုန္းက ေတာ့ .. ဖရဲသီး ႏွင့္ အဲဒီဟင္းရည္ႏွစ္မ်ိဳးတည္းကို ပဲ ေသာက္ပါတယ္.. ပထမေန႔မွာ အေတာ္ခံရခက္ပါလိမ္႔မယ္… စိတ္လည္း တိုတတ္ပါတယ္… )

ဒုတိယေန႕

ဟင္းသီးဟင္းရြက္မ်ားအားလံုး၊ အစိမ္းျဖစ္ေစ၊ က်က္ၿပီးသားျဖစ္ေစ သင္ၾကိဳက္ရာ ဟင္းသီးဟင္းရြက္မ်ားကို ဗိုက္ျပည့္သည္အထိ စားသံုးႏိုင္ပါသည္။ အစိမ္းေရာင္ရွိ၊ အရြက္ပါေသာ ဟင္းရြက္မ်ားကို ပို၍စားသံုးသင့္ပါသည္။ ပဲအမ်ိဳးမ်ိဳးႏွင့္ ေျပာင္းဖူးမ်ားကိုေတာ့ ေရွာင္ၾကဥ္သင့္ပါသည္။ သင္ၾကိဳက္ရာ ဟင္းသီးဟင္းရြက္ႏွင့္ အဆီက်ဟင္းရည္ကိုတြဲဖက္၍ ညစာအတြက္သံုးေဆာင္ပါ။ ကင္ထားတဲ့ အာလူးၾကီးတစ္လံုးကို ေထာပတ္ႏွင့္ေရာၿပီး တစ္ခါစားသံုးခြင့္ရွိပါသည္။ ဒုတိယေန႕မွာ အဆီက်ဟင္းရည္ကို ၾကိဳက္သေလာက္စားသံုးခြင့္ရွိပါသည္။ သစ္သီးစားခြင့္ေတာ့မရွိပါ။ (ကန္စြန္းရြက္ ေဂၚဖီထုတ္ စတာေတြကို နည္းမ်ိဳးစံုနဲ႔ ေၾကာ္စားခဲ့ပါတယ္… ဆီကို ပါေလ႔ရံု အနံ့ကေလး ေလာက္ထည္႔ၿပီးေရနဲ႔ ေၾကာ္ပါ…… အဆင္ေၿပပါလိမ္႔မယ္. …. သူတို႔ ကေတာ့ ဘိုစာဆိုေတာ့ အာလူးကင္ေပါ့ေလ… က်ြန္ေတာ္ကေတာ့ နီးနီးနားနား အဆင္ေၿပတဲ့ ကိုရီးယားထမငး္လိပ္တစ္ပြဲ ၀ယ္စားလိုက္ပါတယ္.. အဓိက ကစိဓာတ္ပါတာခ်င္းတူတူပဲေလ… . )

တတိယေန႕

ပထမေန႕ႏွင့္ ဒုတိယေန႕ကို ေရာၿပီးစားပါ။ သင္ၾကိဳက္သေလာက္ အဆီက်ဟင္းရည္၊ သစ္သီးမ်ားႏွင့္ ဟင္းသီးဟင္းရြက္မ်ားကို စားသံုးခြင့္ရွိပါသည္။ အာလူးျပဳတ္ကိုေတာ့ စားခြင့္မရွိပါ။

စတုတၳေန႕

ငွက္ေပ်ာသီးႏွင့္ အဆီထုတ္ထားေသာ ႏြားႏို႕၊ အဆီက်ဟင္းရည္ႏွင့္ တြဲဖက္စားသံုးတဲ့အခါမွာ ငွက္ေပ်ာသီးကို (၈) လံုးအထိ စားခြင့္ရွိၿပီး အဆီထုတ္ထားတဲ့ႏြားႏို႕ကိုေတာ့ ၾကိဳက္သေလာက္ ေသာက္ခြင့္ရွိပါ သည္။ ငွက္ေပ်ာသီးႏွင့္ ႏြားႏို႕မွာ ကယ္လိုရီႏွင့္ ကာဗိုဟိုက္ၿဒိတ္ အမ်ားအျပားပါ၀င္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဒီေန႕မွာ အခ်ိဳကိုေတာင့္တစိတ္ေတြ ေလ်ာ့က်သြားေစဖို႕ အတြက္ ပိုတက္ဆီယမ္၊ ကာဗိုဟိုက္ၿဒိတ္၊ ပရုိတင္းႏွင့္ ကယ္(လ)စီယမ္တို႕ကို သင့္ခႏၶာကိုယ္က လိုအပ္ပါသည္။
(အဆီထုတ္ထားတဲ့ ႏြားႏို႔ ရွာမေတြ႔ႏိုင္ခဲ့တာေၾကာင့္ …. ငွက္ေပ်ာ္သီး ရွစ္လံုးကို မနက္စာအၿဖစ္ စားၿပီး .. ေန႔လည္ နဲ႔ ညေနကို အရြက္ေၾကာ္ပဲစားခဲ့ပါတယ္… သူမွာတဲ့အတိုင္းေတာ့ မစားၿဖစ္ခဲ့ပါဘူး)

ပဥၥမေန႕

အမဲသားႏွင့္ခရမ္းခ်ဥ္သီး။ ၁၀-၂၀ ေအာင္စရွိတဲ့ အမဲသားကို လတ္ဆတ္တဲ့ ခရမ္းခ်ဥ္သီး (၆)လံုး ေလာက္အထိတြဲၿပီးစားသံုးႏိုင္ပါသည္။ ခႏၶာကိုယ္မွာရွိတဲ့ urine acid ကိုေဆးခ်ဖို႕အတြက္ အနည္းဆံုးေရ (၈) ခြက္ ေသာက္ေပးပါ။ အဆီက်ဟင္းရည္ကို အနည္းဆံုးတစ္ခါေလာက္ေတာ့ စားသံုးဖို႕လိုပါတယ္။
(ၾကက္သားကို ၿပဳတ္လိုက္ၿပီး …. ခရမ္းခ်ဥ္သီးနဲ႔ တြဲစားပါတယ္…. ညေနဗိုက္ဆာေတာ့လည္း ခရမ္းခ်ဥ္သီးပဲစားပါတယ္…… )

ဆဌမေန႕

အမဲသားႏွင့္ ဟင္းသီးဟင္းရြက္မ်ား။ ဒီေန႕အတြက္ေတာ့ သင္ဆႏၵရွိသေလာက္ အမဲသားႏွင့္ ဟင္းသီးဟင္းရြက္ေတြ ေရာၿပီးစားသံုးႏိုင္ပါတယ္။ အရြယ္ေတာ္အသားတံုး (၆)တံုး ေလာက္အထိကို အရြက္ပါတဲ့ ဟင္းရြက္ႏွင့္တြဲၿပီး စားသံုးႏိုင္ပါတယ္။ အာလူးကင္ကိုေတာ့ စားခြင့္မရွိပါ။ အဆီက်ဟင္းရည္ကို အနည္းဆံုးတစ္ေခါက္ေလာက္ေတာ့ ေသာက္ျဖစ္ေအာင္ဂရုစိုက္ၿပီး ေသာက္ပါ။
(ေပ်ာ္စရာေကာင္းတဲ့ေန႔ပါပဲ … ၾကက္ကင္ တစ္ၿခမ္း၀ယ္လိုက္ၿပီး မနက္ညကို အရြက္ တစ္မ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႔ တြဲေၾကာ္ၿပီး စားလိုက္တယ္…. ညေနဗိုက္ဆာေတာ့ ခရမ္းခ်ဥ္သီးပဲစားပါတယ္…)

သတၱမေန႕

ဆန္လံုးညိဳ၊ အခ်ိဳမပါေသာ သစ္သီးရည္မ်ားႏွင့္ ဟင္းသီးဟင္းရြက္မ်ား။ ဒီ (၃) မ်ိဳးကိုလည္း ၾကိဳက္သေလာက္ စားႏိုင္ခြင့္ရွိပါတယ္။ အဆီက်ဟင္းရည္ကို လည္း မေမ့မေလ်ာ့ အနည္းဆံုးတစ္ေခါက္ေလာက္ သံုးေဆာင္ေပးပါ။

(သစ္သီးရည္က ရွာရခက္တာေၾကာင့္ …. သစ္သီးနဲ႔ အရြက္ေၾကာ္ကို တတိယေန႔ ကစားသလိုပဲစားခဲ့ပါတယ္..)

(၇) ရက္ ျပည့္ၿပီး၊ သင့္ဘက္ကလည္း အညႊန္းအတိုင္း အတိအက် လိုက္နာခဲ့တယ္ဆိုရင္ (၁၀) ေပါင္ကေန (၁၇) ေပါင္ အထိ အေလးခ်ိန္ေလ်ာ့က်ၿပီး ျဖစ္ေနပါလိမ့္မယ္။ အကယ္၍ (၁၇) ေပါင္ထက္ပိုၿပီး က်သြားခဲ့တယ္ဆိုရင္ေတာ့ ဒီစားသံုးနည္းကို ေနာက္တစ္ခါ ပထမေန႕ကျပန္မစခင္ အနည္းဆံုး (၂) ရက္ ရပ္ထားလိုက္ပါ

(တစ္ပါတ္ၿပည့္တဲ့ အခါ ကိုးေပါင္တိတိက်ပါတယ္…. ဒါက ဒီၾကားထဲမွာ က်ြန္ေတာ္ တို႔ ဟူးေၾကာ္နည္းနညး္စားလုိက္တာ ပါလိမ္႔မယ္ထင္ပါတယ္… ေနာက္မုန္႔ဟင္းခါး တစ္ပြဲလည္း စားမိပါတယ္.. ကဲ ခ်စ္လွစြာေသာ သူငယ္ခ်င္းမိတ္ေဆြပရိသတ္မ်ား လည္း တစ္ပါတ္ေလာက္စမ္းၾကည္႔ေစခ်င္ပါတယ္…. အဆင္ေၿပမွာပါ…. အစပိုင္းမွာ အနည္းငယ္ေဒါသၾကီးၿပီး ေနာက္ပိုင္းေတာ့ အသားက်လာမွာပါ…. ေအာင္ၿမင္ၾကပါေစဗ်ာ…. )

(ဒီ diet program ကို က်ားမ မေရြးလုပ္ႏုိင္ပါတယ္)
ေမတၱာ သက္သက္ၿဖင့္
လင္းလြနး္ညိဳ

ပညာသင္ယူျခင္း နည္းလမ္းႏွစ္သြယ္

လူတဦးတေယာက္ရဲ႕ အေတြးအေခၚနဲ႕ ပညာသင္ယူႏိုင္မွဳ အရည္အခ်င္းေတြကို ေလ့လာဆန္းစစ္တဲ့ အခါမွာ သက္ဆိုင္သူ အသံုးျပဳတဲ့ ပညာသင္ယူျခင္း နည္းလမ္းကို ၾကည့္ရွဳအကဲျဖတ္ႏိုင္တယ္လို႕ ပညာသင္ၾကားေရးနဲ႕သင္ယူေရး သုေတသန နယ္ပယ္က ပညာရွင္ေတြက အဆိုျပဳထားခဲ့ၾကပါတယ္။ ပညာရပ္တခုကို ေလ့လာသင္ယူတဲ့အခါမွာ လူတေယာက္ဟာ ဒီပညာရပ္ကို အေပၚယံ ေလ့လာသင္ယူျခင္း နည္းလမ္း (Surface approach to learning) ကို အသံုးျပဳသလား၊ နက္ရွိဳင္းစြာ ေလ့လာသင္ယူျခင္း နည္းလမ္း (Deep approach to learning) ကို အသံုးျပဳသလားဆိုတာကို သိရင္ ဒီလူရဲ႕ အေတြးအေခၚနဲ႕ အရည္အခ်င္းကို ေလ့လာအကဲျဖတ္လို႕ ရႏိုင္ပါတယ္။



အေပၚယံေလ့လာသင္ယူျခင္း

ပညာရပ္တခုကို ေလ့လာတဲ့အခါ အေပၚယံေလ့လာသင္ယူျခင္း နည္းလမ္းကို အသံုးျပဳတတ္သူမ်ားဟာ အဓိကအားျဖင့္ စာေမးပြဲေအာင္ေရး၊ ဘြဲ႕လက္မွတ္ရရွိေရး၊ ပညာရပ္တပိုင္းတစကို ေရတိုမွာ လိုသလို ဆြဲသံုးႏိုင္ေရး စတဲ့ ရည္ရြယ္ခ်က္ ရွိသူမ်ား ျဖစ္ပါတယ္။ သူတို႕ဟာ အလုပ္တခုကို ေရဆံုးေရဖ်ား ထိထိေရာက္ေရာက္ျဖစ္ေအာင္ လုပ္ႏိုင္သူမ်ား မဟုတ္ပဲ၊ ေရသာခို ေလွၾကံဳစီးတတ္သူမ်ား ျဖစ္လာေလ့ရွိပါတယ္။ သူတို႔အတြက္ ေလ့လာသင္ယူျခင္းဆိုတာ အလြတ္မွတ္မိျခင္းနဲ႕ မွတ္ထားတာေတြကို မွတ္ထားတဲ့ အတိုင္း ျပန္ေျပာႏိုင္ျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။

အေပၚယံေလ့လာသင္ယူတတ္သူမ်ားရဲ႕ ေလ့လာသင္ယူျခင္းဆိုင္ရာ ဗ်ဴဟာေတြကေတာ့ ေလ့လာရမယ့္ စာအုပ္စာေပထဲက ေကာင္းႏိုးရာရာ အခ်က္အလက္ေတြကို စြဲထုတ္ျပီး၊ အလြတ္မွတ္မိေနေအာင္ က်က္မွတ္ထားျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ ေလ့လာေနတဲ့ ပညာရပ္ကို ကၽြမ္းကၽြမ္းက်င္က်င္ နားလည္ေအာင္ ျပဳလုပ္ေလ့မရွိပါဘူး။ အလြတ္က်က္မွတ္ျခင္းကိုပဲ ျပဳလုပ္တတ္ၾကပါတယ္။ ပညာရပ္ဆိုင္ရာ သေဘာတရားေတြကို ဆက္စပ္ေတြးေခၚျခင္း မရွိပဲ၊ ဦးေႏွာက္ထဲမွာ ပညာေတြ က်န္ဖို႕ထက္ စာေမးပြဲအေျဖလႊာေပၚမွာ ေရးခ်လိုက္ႏိုင္ဖို႕ကိုသာ အာရံုစိုက္ေလ့ ရွိၾကပါတယ္။

ပညာေရးဆိုင္ရာ ေလ့လာသူ Entwistle နဲ႕ Marton တို႕ကေတာ့ ပညာေလ့လာသင္ယူျခင္းဆိုတာ အလြတ္မွတ္မိျခင္းလို႕ ရွဳျမင္တတ္တဲ့ ေက်ာင္းသားေတြဟာ ပညာရပ္ေတြကို အေပၚယံပဲ ေလ့လာတတ္ေလ့ရွိတာေၾကာင့္ သက္ဆိုင္ရာပညာရပ္ကို နက္နက္နဲနဲ သိနားလည္ျခင္း မရွိၾကဘူးလို႕ ဆိုထားခဲ့ပါတယ္။

အေပၚယံေလ့လာသင္ယူတတ္သူမ်ားဟာ ပညာရပ္ရဲ႕ အေျခခံသေဘာတရားေတြကို ေလ့လာတာထက္ စာေမးပြဲမွာ ပါႏိုင္မယ့္ ေမးခြန္းေတြမွာ အေျဖဘယ္လိုေပးရမလဲဆိုတာကိုပဲ ၾကိဳျပီး ေတြးေလ့ရွိၾကပါတယ္။ စာေမးပြဲနဲ႕ အျခား စစ္ေဆးခ်က္ေတြမွာ က်ရွံဳးမွာကို အလြန္ပဲ စိုးရိမ္ပူပန္တတ္ၾကပါတယ္။ ပညာေလ့လာသင္ယူေနခ်ိန္ေတြမွာလဲ ပ်င္းရိျခင္းေတြ၊ စိတ္ဓာတ္က်ျခင္းေတြ ျဖစ္ေနတတ္ပါတယ္။

နက္ရွိဳင္းစြာေလ့လာသင္ယူျခင္း
နက္ရွိဳင္းစြာ ေလ့လာသင္ယူျခင္းနည္းလမ္းကို အသံုးျပဳတဲ့ ပညာေလ့လာသင္ယူသူမ်ားကေတာ့ ပညာရပ္တခုကို ေလ့လာတဲ့အခါမွာ ဒီပညာရပ္နဲ႕ ပတ္သက္တဲ့ စာေမးပြဲေတြ ေအာင္ဖို႕နဲ႕ ေရတိုအသံုးခ်ႏိုင္ေရးကိုပဲ အာရံုထားေလ့ မရွိၾကပါဘူး။ ဒီပညာရပ္ကို အေသးစိတ္၊ နက္နက္ရွိဳင္းရွိဳင္း နားလည္ေအာင္ ၾကိဳးပမ္းေလ့လာၾကပါတယ္။ ဒီပညာကို အသံုးျပဳျပီး လက္ေတြ႕မွာ ျဖစ္ေပၚေနတဲ့ အျဖစ္အပ်က္ေတြ၊ ျပႆနာေတြကို အေျဖရွာႏိုင္ဖို႕ ဆက္စပ္ေတြးေတာေလ့ရွိၾကပါတယ္။ ပညာသင္ယူျခင္းအေပၚမွာ ပ်င္းရိျငီးေငြ႕ျခင္း မရွိပဲ ပညာရပ္ေတြကို တဆင့္ခ်င္း စနစ္တက် ေလ့လာသင္ယူၾကပါတယ္။ ျဖတ္လမ္းလိုက္ေလ့ မရွိၾကပါဘူး။

ပညာေလ့လာသင္ယူျခင္းမွာ ျဖတ္လမ္းလိုက္တတ္တဲ့ အက်င့္ဆိုးဟာ မိမိကိုယ္တိုင္ကိုသာမက အမ်ားကိုပါ ဒုကၡေရာက္ေစတတ္ပါတယ္။ ဥပမာ- ႏိုင္ငံေတြရဲ႕ စီးပြားေရးဖြံ႕ျဖိဳးတိုးတက္မွဳ indicators ေတြေပၚမွာ အေျခခံျပီး Multivariate analysis လုပ္တယ္ ဆိုပါစို႕။ ပညာေလ့လာသင္ယူမွဳမွာ ျဖတ္လမ္းလိုက္တတ္သူဟာ ဒီလိုဆန္းစစ္ခ်က္စာတမ္း တခ်ိဳ႕ကို ဖတ္မွတ္၊ အေရးပါတဲ့ အခ်က္ေတြကို ဆြဲႏွဳတ္ျပီး၊ ဒီအေၾကာင္းကို သိသေယာင္ေယာင္နဲ႕ တတ္ေယာင္ကား လုပ္ေလ့ရွိပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဒီလိုေလ့လာဆန္းစစ္ခ်က္လုပ္ႏိုင္မယ့္ အေျခခံသေဘာတရားေတြျဖစ္တဲ့ variable approximations, dimension reductions, linear combinations for separation, Higher-dimensional approximations, allocation rules, misclassification စတာေတြကို သေဘာမေပါက္တဲ့ အခါက်ေတာ့ လက္ေတြ႕ျပဳလုပ္ရတဲ့ အခါမွာ ကိုးရို႕ကိုးယားေတြ ထြက္လာတတ္ပါတယ္။ သိပၸံပညာရပ္မွာပဲျဖစ္ျဖစ္၊ ၀ိဇၨာ ပညာရပ္မွာပဲ ျဖစ္ျဖစ္ အေျခခံသေဘာတရားေတြကို ကၽြမ္းက်င္ပိုင္ႏိုင္မွဳမရွိပဲ ျဖတ္လမ္းလိုက္ ဆရာလုပ္လိုသူေတြ မ်ားလာတဲ့အခါ သက္ဆိုင္ရာ ပညာရပ္နယ္ပယ္မွာသာမက၊ ပညာရပ္နဲ႕ လက္ေတြ႕ဆက္စပ္ေနတဲ့ အသံုးခ်မွဳ နယ္ပယ္ေတြမွာပါ ကေသာင္းကနင္း ျဖစ္ေနတတ္ပါတယ္။ ျဖတ္လမ္းလိုက္ျခင္းဟာ လူတဦးတည္းအတြက္သာမက အမ်ားျပည္သူကိုပါ ဒုကၡေရာက္ေစတတ္ ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ နက္ရွိဳင္းစြာ ေလ့လာသင္ယူျခင္း နည္းလမ္းကို ပညာေလ့လာသူအမ်ားက အသံုးျပဳၾကဖို႕ အလြန္ပဲ အေရးၾကီးလွပါတယ္။

နက္ရွိဳင္းစြာ ေလ့လာသင္ယူျခင္းဟာ လူ႕အဖြဲ႕အစည္း ဖြံ႕ျဖိဳးတိုးတက္မွဳအတြက္ လိုအပ္ခ်က္တရပ္ျဖစ္တဲ့ higher-order thinking (အေတြးအေခၚ အဆင့္အတန္း ျမင့္မားမွဳ) ကိုလဲ ေထာက္ကူေပးႏိုင္ပါတယ္။ အေတြးအေခၚ အဆင့္အတန္း ျမင့္မားသူေတြဟာ လူ႕အဖြဲ႕အစည္းအတြင္းမွာ ရွိေနတဲ့ အိုင္ဒီယာေတြကို အစဥ္အလာ ဓေလ့ထံုးစံေၾကာင့္ ဆိုျပီးေတာ့လဲ လက္ခံေလ့မရွိပါဘူး။ ဘယ္သူေျပာတဲ့ အဆိုအမိန္႕စကား ဆိုျပီးေတာ့လဲ မ်က္စိမွိတ္ယံုၾကည္ေလ့ မရွိပါဘူး။ အိုင္ဒီယာသေဘာတရားေတြကို စနစ္တက်ေလ့လာျပီးမွ လက္ခံက်င့္သံုးေလ့ရွိၾကပါတယ္။ လက္ေတြ႕နယ္ပယ္နဲ႕ ကိုက္ညီမွဳရွိမရွိ ျပန္လွန္သံုးသပ္ေလ့ရွိၾကပါတယ္။ ျပႆနာေတြရဲ႕ အရင္းအျမစ္ေတြကို ရွာေဖြျပီး ေျဖရွင္းႏိုင္ဖို႕ ၾကိဳးစားေလ့ရွိၾကပါတယ္။ အေတြးအေခၚသစ္ေတြကို ၾကံဆရွာေဖြေလ့ရွိၾကပါတယ္။ ေ၀ဖန္ဆန္းစစ္ျခင္း (Critical thinking) ကို က်င့္သံုးေလ့ရွိၾကပါတယ္။

နိဂံုး

နိဂံုးခ်ဳပ္ဆိုရရင္ နက္ရွိဳင္းစြာ သင္ယူေလ့လာျခင္းကို အသံုးျပဳသူေတြရဲ႕ အရည္အခ်င္းဟာ အေပၚယံသင္ယူေလ့လာျခင္းကို အသံုးျပဳသူေတြရဲ႕ အရည္အခ်င္းေတြထက္ ေရရွည္မွာ ပိုမို တိုးတက္ေကာင္းမြန္တတ္တာေၾကာင့္ နက္ရွိဳင္းစြာ သင္ယူေလ့လာသူေတြ မ်ားျပားတဲ့ လူအဖြဲ႕ အစည္းဟာ အာဂံုေဆာင္ အလြတ္က်က္ျပီး အေပၚယံသင္ယူေလ့လာသူေတြ မ်ားျပားတဲ့ လူ႕အဖြဲ႕ အစည္းထက္ ပိုျပီး ဖြံ႕ျဖိဳးတိုးတက္ေလ့ရွိပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ပညာသင္ယူျခင္း နည္းလမ္းႏွစ္သြယ္ ခြဲျခားမွဳ ကို အသံုးျပဳျပီး လူတဦးခ်င္းစီရဲ႕ အရည္အခ်င္းေတြကို ေလ့လာသံုးသပ္ႏို္င္ရံုမက၊ လူ႕အဖြဲ႕အစည္းရဲ႕ အနာဂတ္ကိုပါ ခန္႕မွန္းတြက္ခ်က္လို႕ ရႏိုင္ပါေၾကာင္း ေရးသားတင္ျပအပ္ပါတယ္။

ပညာရပ္မ်ားကို နက္ရွိဳင္းစြာ ေလ့လာသင္ယူျခင္းမွသည္ တိုးတက္ေသာ လူ႕ေဘာင္ဆီသို႕

ခင္မမမ်ိဳး (၁၅၊ ၉၊ ၂၀၁၀)

ရည္ညႊန္းကိုးကား။

Entwistle, N. J. and Maton, F. (1984) 'Changing Concepts of Learning', in Marton, F., Hounsell, D. and Entwistle, N. J. (eds) The Experience of Learning, Edinburgh, Scottish Academic Press

Marton, Saljo (1976) 'On Qualitative Differences in Learning I: Outcomes and Processes', British Journal of Educational Psychology, 45, 4-11.

Marton, Saljo (1976) 'On Qualitative Differences in Learning II: Outcome as a function of the learner's conception of the risk', British Journal of Educational Psychology, 46, 115-117.